Pryszczyca (Foot and mouth disease – FMD) jest chorobą wysoce zaraźliwą, wrażliwe jest na nią bydło, świnie, kozy i owce, ale także zwierzęta dzikie, które także mogą być wektorem wirusa. Głównym źródłem zakażenia są zwierzęta chore lub po przechorowaniu, ślina, mleko i jego przetwory, kał, pasza, woda, żłoby, podłogi, pastwiska, skóra, wełna, ręce i odzież obsługi, handlarze zwierząt, rzeźnicy, mięso i jego przetwory, nasienie i zarodki, środki transportu, gryzonie, ptaki, owady i odpadki kuchenne nie poddane obróbce cieplnej. Osobnik może być nosicielem wirusa nawet przez 3 lata.
Objawy pryszczycy
W przebiegu choroby pojawiają się takie objawy kliniczne jak ; pęcherze i ubytki (owrzodzenia) występujące na wargach, języku, w okolicy otworów nosowych oraz na wymieniu, strzykach i w szparze międzyracicowej, podwyższona temperatura ciała do 41 stopni Celsjusza, obfity ślinotok, spadek mleczności aż do całkowitego zaniku, utrudnione przeżuwanie i utrata łaknienia, otwieranie jamy ustnej z charakterystycznym cmokaniem, kulawizna, sztywny chód.Pryszczyca w Polsce
W Polsce ostatnie ognisko pryszczycy pojawiło się w 1971 roku, od tamtej pory, według OIE i GLW w Polsce wirus nie występował. Polska w związku z tym jest uznana przez OIE za kraj wolny od choroby.Pryszczyca nie podlega obowiązkowym szczepieniom, lecz powiatowym rutynowym badaniom krwi. Jeżeli lek. weterynarii podejrzewa chorobę, ma obowiązek zgłosić ją GLW, a ten z kolei po potwierdzeniu zdarzenia do OIE. Jest to choroba na którą nie ma szczepionki, ani terapii, podlega zwalczaniu z urzędu.
oprac. dkol na podst. oie.int oraz wetgiw.gov.pl
