Oceania nie jest kluczowym rynkiem dla eksporterów wieprzowiny z Unii Europejskiej, jednak Australia była dziewiątym największym importerem w zeszłym roku, nabywając około 95 tysięcy ton tusz wieprzowych. Nowa Zelandia może w przyszłości zyskać na znaczeniu dzięki umowie o wolnym handlu z UE.
Zobacz też: Rynek wołowiny: umowa handlowa UE-Nowa Zelandia zaszkodzi rolnikom?
W pierwszym kwartale 2024 roku europejscy dostawcy mięsa wieprzowego napotkali trudności w konkurencji z dostawcami z Ameryki Północnej. Dane Duńskiego Stowarzyszenia Rolnictwa i Przemysłu Spożywczego (L&F) wskazują, że Australia zaimportowała ponad 41 tysięcy ton świeżej i mrożonej wieprzowiny, co oznacza wzrost o 9,4 tysiąca, czyli o 30% w stosunku do pierwszego kwartału 2023 roku, co świadczy o ożywieniu importu po słabym poprzednim roku.
Wzrost udziału rynkowego USA
W pierwszym kwartale 2024 roku Stany Zjednoczone stały się głównym beneficjentem wzrostu popytu importowego w Australii, dostarczając prawie 23 tysiące ton świeżego i mrożonego mięsa, co stanowi wzrost o 16,8 tysiąca ton, czyli o 272% w porównaniu z tym samym okresem poprzedniego roku. Udział rynkowy USA w imporcie wzrósł z niecałych 20% do 56%. Kanada również odnotowała sukces, zwiększając swoje dostawy o 170% do 3,9 tysiąca ton.
W tym samym czasie kraje Unii Europejskiej straciły na znaczeniu. Chociaż Dania pozostała drugim największym dostawcą dla Australii, sprzedała tam o jedną czwartą mniej towarów – 7,54 tysiąca ton. Holandia zanotowała spadek eksportu o połowę – do 4,1 tysiąca ton, podobnie jak Irlandia z 56% spadkiem do niecałych 2,1 tysiąca ton. Hiszpania nie odegrała znaczącej roli jako dostawca, sprzedając jedynie 168 ton, a Niemcy po latach bez eksportu zanotowali teraz 100 ton.
Kanada największym dostawcą dla Nowej Zelandii
Zgodnie z danymi L&F import wieprzowiny (bez produktów ubocznych i kiełbas) do Nowej Zelandii spadł o 3% do 9 tysięcy ton w porównaniu z pierwszym kwartałem 2023 roku. Mimo to Kanada jako główny dostawca zwiększyła swój wolumen sprzedaży o połowę do 2 tysięcy ton. Stany Zjednoczone odnotowały nawet wzrost sprzedaży o ponad 150% do 1,52 tysiąca ton. Odbyło się to między innymi kosztem Hiszpanii, która odnotowała spadek o 36% do 1,13 tysiąca ton.
Finlandia, Niemcy, Szwecja i Polska również odnotowały znaczne spadki sprzedaży w przedziale od 28% do 62%. Jako jedyny kraj Unii Europejskiej, Dania zwiększyła swoje dostawy do Nowej Zelandii o 117% do 887 ton. Głównym powodem sukcesu sprzedażowego Amerykanów w Oceanii prawdopodobnie były konkurencyjne ceny ofertowe, również ze względu na wyższe koszty transportu dla Europejczyków i zmniejszoną liczbę statków przepływających przez Morze Czerwone.
Tekst: AgraEurope
