Co to są biopreparaty?
Są to środki ochrony roślin, zawierające w składzie żywy organizm czynnika biologicznego, np. zarodniki grzybów pasożytniczych ograniczające populacje agrofagów. Należą do nich:
- biofungicydy – ich substancją czynną są mikroorganizmy (bakterie, grzyby), ograniczające sprawców chorób roślin;
- bioinsektycydy – zawierają wirusy lub mikroorganizmy (bakterie, grzyby), ograniczające szkodniki roślin;
- bioherbicydy (w Polsce nie są zarejestrowane).
Zobacz także: Ekoschematy i ochrona biologiczna upraw - jakie są wymagania?
Funkcjonuje też definicja oficjalna środka mikrobiologicznego: „Mikrobiologiczny środek zwalczania agrofagów w postaci, w jakiej został wyprodukowany (MPCA – microbial pest control agent as manufactured) – oznacza wynik procesu wytwarzania mikroorganizmu/ów, które mają być wykorzystane jako s.cz. w środku ochrony roślin (ś.o.r.), składający się z mikroorganizmu/ów oraz wszelkich dodatków, metabolitów (w tym potencjalnie niebezpiecznych metabolitów), zanieczyszczeń chemicznych, mikroorganizmów skażających oraz zużytej pożywki/frakcji resztkowej z procesu produkcji lub w przypadku procesu produkcji o charakterze ciągłym, w którym niemożliwe jest ścisłe rozdzielenie produkcji mikroorganizmów i procesu produkcji ś.o.r.
Środki biologiczne zawierające makroorganizmy (np. kruszynka lub nicienie owadobójcze) nie podlegają w Polsce rejestracji, dlatego że nie odpowiadają opisowi mikrobiologicznego środka ochrony roślin. Środki biotechniczne z kolei są to substancje pochodzenia naturalnego, jak np. ekstrakty roślinne i inne produkty bakteryjne, które zabijają, odstraszają, zniechęcają szkodniki do żerowania, osłabiają lub uniemożliwiają rozwój agrofagów.
Obowiązek rejestracji preparatów biologicznych
Ustawa z 12 lipca 1995 roku o ochronie roślin uprawnych wprowadziła obowiązek rejestrowania biologicznych i biotechnicznych środków ochrony roślin. W Polsce do obrotu i stosowania mogą być dopuszczone tylko te środki, które zawierają substancje czynne zatwierdzone do stosowania przez Komisję Europejską. Ocena bezpieczeństwa tych preparatów jest prowadzona w dwóch etapach:
- Komisja Eurpejska odpowiedzialna jest za ocenę i zatwierdzenie s.cz. ś.o.r., przy udziale państw członkowskich,
- państwa członkowskie są odpowiedzialne za ocenę ś.o.r. i dopuszczają do obrotu te preparaty na swoim terytorium.
