Dobra woda dla glifosatu

Opryskiwanie glifosatem ścierniska to najprostsza metoda na pozbycie się problematycznych chwastów. Ale nawet ten z pozoru prosty zabieg trzeba wykonywać z głową.

Zabieg chemicznego zwalczania chwastów i samosiewów na ściernisku ma być przede wszystkim skuteczny, szybki i tani. Z biologicznego punktu widzenia najważniejsze jest pierwsze z tych założeń. Chodzi o to, by glifosat zadziałał w pełni i szybko. To jednak zależy m.in. od parametrów wody stosowanej do opryskiwania. W przypadku glifosatu najważniejsza jest twardość stosowanej wody. Nie należy jej bagatelizować, bo na większości obszaru Polski mamy wodę twardą bądź bardzo twardą.

Co „utwardza” wodę?

Za twardość wody odpowiadają dwuwartościowe kationy metali alkalicznych, które się w niej znajdują. Najczęściej są to kationy: wapnia Ca2+, magnezu Mg2+, żelaza Fe2+, manganu Mn2+i glinu Al2+. Twardość możemy wyrazić w różnych jednostkach, ale najczęściej stosowana jest skala stopniowa lub zawartość w ppm czy mval/mmol.

Twarda woda kontra glifosat

Świetnym przykładem negatywnego oddziaływania twardej wody jest dezaktywacja glifosatu przez wapń. Miejsce aktywne substancji czynnej w postaci wiązań cząsteczki tlenu pojedynczej cząsteczki glifosatu zostaje zajęte przez silniejszy kation Ca2+.

Więcej na ten temat przeczytasz w sierpniowym wydaniu „top agrar Polska” od strony 112.