Pamiętajmy, że inaczej należy traktować użytki na glebach mineralnych, a inaczej na organicznych. Te ostatnie nie zawierają dużej ilości glinu. Dlatego niskie pH na nich nie jest tak szkodliwe, jak na mineralnych (tworzy tam się dużo mniejsza ilość toksycznych jonów Al3+). Nie wymagają więc podnoszenia odczynu do poziomu obojętnego, optymalnym zakresem jest pH 4,5–5,5. Są jednak gleby, których w ogóle nie zaleca się wapnować. Są to stanowiska o bardzo wysokiej zawartości materii organicznej (pow. 10% Corg.)– różnego rodzaju mursze.
Jak często wapnować?
Generalnie trzeba zabieg wykonywać tak często, aby nie doprowadzić do spadku pH poniżej zalecanego dla danej gleby. Jeżeli wychodzimy od bardzo niskiego pH, rzędu 3,5, to takiego użytku nie doprowadzimy do optymalnego odczynu w jednym roku. Konieczna jest wtedy rekultywacja mniejszymi (0,5–1 t/ha CaO), ale corocznymi dawkami wapna przez 2–3 lata. W pierwszych latach dawki powinny być wyższe, a w kolejnych sukcesywnie mogą być obniżane. Natomiast, w celu utrzymania optymalnego pH wystarczy co 3–4 lata, ale także niższymi dawkami nawozów.
Kiedy wapnować?
Termin wapnowania, niezależnie od kategorii gleby, też jest łatwy do określenia – najlepiej robić to jesienią, po ostatnim wypasie lub pokosie. Ponieważ bardzo rzadko pastwiska, a tym bardziej łąki, są zakładane na ciężkich glebach gliniastych, nie stosuje się tam zwykle form tlenkowych wapna. Są one możliwe jedynie na wspomnianych glebach oraz raczej przed założeniem lub w czasie renowacji użytku. Dlatego praktycznie zawsze skupiamy się na wapnie węglanowym. 
