Naukowcom udało się wykazać, że martwe owady zainfekowane nicieniami wydzielały charakterystyczny zapach, inny od zapachu owadów niezainfekowanych. Samice stonki składały na roślinach w ich okolicy o 30% mniej jaj, niż w pobliżu roślin kontrolnych, stąd wniosek, że odbierają nicienie jako potencjalne zagrożenie dla przetrwania ich potomstwa – larw przepoczwarzających się w glebie w dorosłe osobniki.
Nicienie można wprowadzić do gleby, by walczyły ze stonką bezpośrednio albo, co wykazało badanie, by zwiększyć odporność roślin na owady, spowalniając rozwój szkodników i zmniejszając ich zainteresowanie roślinami. Ziemniaki również odpowiadały na obecność nicieni, zwiększając środki obronne. W efekcie stonka zjadała mniej liści i była o 40% mniejsza, niż osobniki żywiące się roślinami kontrolnymi, co miało dalsze konsekwencje dla ich rozwoju i kondycji.
Źródło: PAP
[bie]
