Rolnicy cenią owies z powodu jego walorów fitosanitarnych i niewielkich wymagań glebowych oraz co do przedplonu. Wyniki PDO prezentują natomiast aktualną wartość gospodarczą i użytkową badanych odmian.
Profesjonalna uprawa roślin musi opierać się na precyzyjnych, w tym odmianowych, regionalnych zaleceniach agrotechnicznych. Jednym z miarodajnych i aktualnych źródeł tych informacji są
krajowe badania PDO, prowadzone pod merytorycznym patronatem COBORU.
Doświadczenia te, z wybranymi odmianami owsa, rozlokowane są w kilkudziesięciu punktach na terenie całego kraju, co gwarantuje uzyskiwanie wyników ze zróżnicowanych środowiskowo rejonów, przy ich zmiennych warunkach pogody.
Rolnikom łatwiej wówczas dobrać materiał siewny do konkretnych potrzeb gospodarstw z poszczególnych części kraju.
W ramach badań PDO dla owsa nie prowadzi się doświadczeń na dwóch poziomach agrotechniki, jak w przypadku pozostałych zbóż.
W tabeli 1. zamieszczone są więc średnie, trzyletnie wyniki ważniejszych cech rolniczo-użytkowych odmian owsa, uzyskanych w standardowej technologii dla poszczególnych rejonów kraju, z uwzględnieniem bonitacyjnych klas glebowych. Uszeregowano je według malejącego plonu ziarna.
Pełny tekst artykułu nt. wyników PDO owsa zwyczajnego i nagiego, w tym rekomendacje dla odmian z uwzględnieniem czynników stresowych środowiska (np. wylegania, presji chorób), czy oceną ich cech wartości gospodarczej – patrz
„top agrar Polska” wydanie 02/2019, str. 116–119.
[bie]
