Dużą zaletą owsa są małe wymagania co do odczynu gleby, przedplonu oraz jego właściwości fitosanitarne. Wynikają one m.in. z obecności w korzeniach awenacyny – saponiny o działaniu grzybobójczym, odpowiadającej za odporność na porażenie patogenami. Rośliny mają ponadto zdolność wykorzystywania trudno przyswajalnych składników mineralnych, wykazują też dość dużą odporność na niskie temperatury wczesną wiosną.
W Krajowym rejestrze (KR) znajduje się obecnie 29 odmian owsa jarego. Wśród nich 24 to odmiany owsa zwyczajnego i 5 nagiego. Niemal wszystkie odmiany są żółtoziarniste, preferowane w produkcji, wyjątek stanowi odmiana Gniady o brązowym zabarwieniu łuski. W zestawieniu zamieszczono średnie wartości z lat 2015–2017 ważniejszych cech rolniczo-użytkowych odmian owsa. Pominięto w nim odmiany, które nie były badane w pełnym cyklu czasowym. Prezentowane wyniki przedstawiają potencjał plonowania poszczególnych odmian, jednak nie uwzględniają zmienności rejonowej.
W celu uzupełnienia informacji co do przydatności odmian do uprawy w danym województwie można posłużyć się „Listami odmian zalecanych do uprawy na obszarze województw” ( LOZ; patrz mapka, bez woj. lubelskiego). Wykazy te tworzone są kolegialnie, na podstawie regionalnych wyników badań PDO i corocznie aktualizowane.
[bie]
StoryEditor
Owies – tolerancyjne zboże
Owies to roślina fitosanitarna w płodozmianie,o małych wymaganiach glebowych i dla przedplonu. Według badań PDO należy jednak uwzględnićw uprawie podatność jego odmian na wyleganie.