– Myślę, że w obecnych czasach rolnicy szukają powodów by unikać uprawy w monokulturze – mówi Gevan Behnke, specjalista i jeden z autorów badań – Szukają rozwiązań by urozmaicać systemy uprawy. Jeśli będą to robić także w trosce o środowisko naturalne, mogą zmniejszyć emisję gazów cieplarnianych.
Już wcześniej pojawiały się badania sugerujące taki efekt płodozmianu, ale ten projekt był unikatowy. Zespół kontrolował pola, na których uprawiano tylko kukurydzę, tylko soję, na zmiany kukurydzę i soję lub kukurydzę, soję i pszenicę, a to wszystko w uprawie orkowej i bezorkowej przez 20 lat.
– Czasami nie widzi się wpływu płodozmianu lub uprawy orkowej nawet przez kilka lat. To jeden z najważniejszych aspektów tych badań – twierdzi Behnke.
Porównując uprawę kukurydzy i soi do samej kukurydzy, w pierwszy przypadku plony kukurydzy były wyższe o około 20%, podczas gdy redukcja podtlenku azotu osiągnęła aż 35%. Podtlenek azotu to jeden z najsilniejszych gazów cieplarnianych z ogromnym potencjałem cieplnym – 300 razy silniejszym niż dwutlenek węgla! Jest produktem ubocznym procesu denitryfikacji. Nie jest zaskakującym fakt, że jego emisja jest związana z ilością i terminem nawożenia azotem.
Dla soi, która nie jest nawożona azotem, płodozmian nie wpłynął na zmniejszenie emisji gazu, natomiast zwiększył plon o ok. 7%. Orka nie miała wpływu na emisję gazów, ale zwiększyła nieznacznie plony kukurydzy. Chociaż, jak twierdzi szef zespołu badawczego, może to nie mieć zastosowania poza badaniami, ze względu na ich kolejną unikalną cechę: lokalizację. Badania były prowadzone w rolniczym centrum badawczym Illinois, słynącym z bardzo wysokiej jakości gleby.
Badania udowadniają, że nawet przy intensywnej produkcji rolniczej znajdą się sposoby, by zmniejszyć wpływ uprawy na środowisko naturalne, a zysk z płodozmianu nie dotyczy tylko plonu.
al na podst. University of Illinois
