Do pogłównego (jesiennego, zimowego lub wiosennego) wapnowania roślin nadaje się tylko forma węglanowa (CaCO3), forma tlenkowa (CaO) może uszkadzać rośliny. Z form węglanowych nawozu może to być wapno węglanowe lub węglanowo-magnezowe. W trakcie zabiegu rośliny muszą być suche, a użyty nawóz powinien mieć wysoki stopień rozdrobnienia, postać amorficzną – kreda – lub formę granulowaną, np. AtriGran, Dolokorn, Ecogran, PolCal, OrCal.
Trzeba ponadto zaznaczyć, że pogłówne wapnowanie roślin należy traktować jako tzw. mniejsze zło. Brak wymieszania z glebą sprawia, że jest dużo mniej efektywne niż zabieg wykonany w terminie standardowym, tj. pod przedplon, po zbiorze plonu głównego, a przemieszczanie do gleby CaCO3 z wodą opadową w skali roku wynosi zaledwie 2–4 cm. Zaleca się wówczas także niższe dawki wapnia, co dodatkowo ogranicza skuteczność zabiegu. Redukcja dawki nawozów pylistych powinna sięgać 70%, a granulatów do 50%. Formy granulowane są ponadto dość drogie, stawiają więc pod znakiem zapytania efektywność i opłacalność ich stosowania w tym czasie. Aby ograniczyć koszt tego nawożenia można zastosować produkt tylko miejscowo, na obszary o widocznych lub wcześniej stwierdzonych niedoborach składnika. Nie zaleca się też bronować granul. Należy pozostawić je na polu, by się rozłożyły i przesączyły do gleby w trakcie opadów deszczu.
Wapnowanie pogłówne, zwłaszcza wiosenne, jest efektywną formą nawożenia, szczególnie w przypadku roślin bardzo wrażliwych na niedobór składnika, tj. buraki cukrowe, rzepak, kukurydza, pszenica, niektóre warzywa (buraczki, cebula, czosnek, seler, sałata, szpinak).
