Każdy rolnik zna zasadę, że po zbiorze zbóż czy rzepaku należy jak najszybciej przerwać parowanie wody z gleby przez płytkie zerwanie ścierniska. Taka uprawa oczywiście powoduje ubytek wody z gleby, ale jest on zdecydowanie mniejszy niż w przypadku np. orki. Płytka uprawa na 5 cm to strata 3 l/m2 wody, podczas gdy orka powoduje dwukrotnie większe straty. Warto też pamiętać, że zbyt długo pozostawione samosiewy powodują jeszcze większe straty wody. Rośliny o wysokości 10 cm powodują utratę 12 l/m2. To ilość, której może brakować do szybkich i wyrównanych wschodów w przypadku niedoboru wilgoci np. nowo zasianemu rzepakowi. Do płytkiej podorywki lepiej nie używać pługa. Narzędzie ustawione na głębokość pracy 10–15 cm dobrze przykryje resztki, ale gleba przeschnie właśnie na tej głębokości. Ponadto duża ilość resztek nie zostanie dobrze wymieszana.
Dobre wymieszanie resztek zapewniają narzędzia wielobelkowe, np. kultywator ścierniskowy z talerzami wyrównującymi i wałem bądź talerzówka z podobnym wyposażeniem. W uprawie uproszczonej czy bezorkowej sprawdzają się również wielobelkowe agregaty. Dobrze, jeśli wyposażone są w sekcję do głębokiej uprawy na 20–30 cm. Dzięki niej rozluźniamy całą warstwę orną i dodatkowo umożliwiamy lepsze przenikanie wody. Zawsze warto pamiętać o dobrym zagęszczeniu gleby w warstwie siewnej. W myśl tej zasady także w uprawie orkowej nawet orząc pod rośliny jare na zimę warto glebę zagęścić wałem pierścieniowym.
Niewykluczone, ze w przypadku niedostatecznej wilgotności gleby uprawa pożniwna będzie musiała być wykonana dwukrotnie (jeśli terminy agrotechniczne to umożliwią). Może się tak zdarzyć, jeśli po pierwszej uprawie nie wszystkie nasiona chwastów i samosiewów skiełkują. Szczególnie ważne jest to w uprawie uproszczonej. Skutecznie zniszczone niepożądane rośliny zmniejszają zachwaszczenie późniejsze.
jd, fot. Józefowicz
