Według danych Agencji Kwarantanny i Ochrony Roślin Uzbekistanu (AKiOR) z 10 czerwca br. na terytorium Uzbekistanu stwierdzono występowanie szarańczy marokańskiej na łącznej powierzchni 292,6 tys. hektarów. Szefowa służby prasowej AKiOR Sabina Sadinova zauważa, że istnieje ryzyko przybycia szarańczy z terytoriów sąsiednich krajów. W takich okolicznościach w strefach przygranicznych Uzbekistan przeprowadził wspólny monitoring ze służbami kwarantanny Kazachstanu (26-27 maja 2022) i Tadżykistanu (od 28 marca do 2 kwietnia). Jak podkreśliła Sadinova, sytuacja na terenach przygranicznych jest pod kontrolą.
Do tej pory przeprowadzono zabiegi chemiczne na powierzchni 284,0 tys. hektarów we wszystkich 12 regionach Uzbekistanu, czyli: kaszkadaryjskim, surchandaryjskim, dżyzackim, samarkandzkim, nawojskim, syrdaryjskim, bucharskim, andiżańskim, chorezmijskim, namangańskim, fergańskim i Republiki Karakałpacka.
W sumie w tym roku republika planuje przeprowadzić zabiegi chemiczne na obszarach o powierzchni ponad 580,3 tysięcy hektarów, gdzie może rozpowszechnić się ten szkodnik.
Czy rolnictwo Uzbekistanu ucierpi?
Chociaż szarańcza marokańska jest niszczycielska dla upraw rolnych, Agencja Kwarantanny i Ochrony Roślin twierdzi, że inwazja tego gatunku owadów nie stanowi zagrożenia dla upraw rolnych Uzbekistanu.
W Uzbekistanie jest około 200 gatunków szarańczy, w tym 6-8 gatunków, które są powszechne i niszczą pastwiska i uprawy.
Szarańcza jest dużym problemem Azji Środkowej
Szarańcza stanowi poważne zagrożenie dla rolnictwa Azji Środkowej i Kaukazu. Istnieją tam trzy główne gatunki szkodników: nadobnik włoski, szarańcza marokańska i szarańcza wędrowna. Te żarłoczne owady stanowią poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa żywnościowego krajów tych regionów.
Kraje Azji Środkowej zapamiętali 2020 rok nie tylko jako początek pandemii COVID-19 i powszechnej kwarantanny, ale także jako rok inwazji szarańczy na dużą skalę. Było to największe występowanie szkodników odnotowane w ciągu ostatnich dwóch dekad.
W lipcu 2020 roku rząd Japonii oraz Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) podjęły decyzję o przyznaniu wsparcia w wysokości 7,25 mln USD w ramach drugiego projektu mającego na celu poprawę zarządzania szarańczą w krajach Azji Środkowej.
Aby zmniejszyć szkody wyrządzone przez szarańczę, Uzbekistan planował wówczas ustanowienie systemu współpracy transgranicznej w sześciu krajach, w tym w Kazachstanie i Turkmenistanie.
3 sposoby zwalczenia tych szkodników
Istnieją trzy główne metody zwalczania szarańczy:
- mechaniczne,
- agrotechniczne,
- chemiczne.
Mechaniczne środki kontroli tych owadów nie są skuteczne na dużych polach, ale można ich używać na osobistych działkach. To ręczne zbieranie i niszczenie owadów.
Jak twierdzą eksperci, w niektórych przypadkach wskazane jest wypalanie ścierniska. Ten sposób nie pozwoli pozbyć się wszystkich jaj szarańczy, ponieważ znajdują się one na głębokości 5-7 cm, a mały ogień nie będzie w stanie rozproszyć wystarczająco dużej temperatury na taką warstwę gleby.
Agrotechniczne metody zwalczania szarańczy są stosowane na dużych polach. Aby to zrobić, za pomocą specjalnej techniki gleba jest bronowana i przewracana, w wyniku czego złożone jaja są wyrzucane na powierzchnię ziemi i giną.
Preparaty chemiczne mają na celu eksterminację owadów. Są one stosowane zgodnie z instrukcją, ale w maksymalnych dopuszczalnych dawkach jednorazowo.
Dobre wyniki w walce z szarańczą uzyskuje się za pomocą lotnictwa rolniczego. Skuteczność oprysków z samolotów i dronów jest znacznie wyższa niż w przypadku opryskiwaczy naziemnych.
W niektórych krajach stosuje się także biologiczne metody zwalczania tych szkodników. Szarańcza ma bowiem wielu naturalnych wrogów w postaci zwierząt. Jest chętnie zjadana przez kuropatwy, bażanty, szpaki, wrony, wróble i inne ptaki. Żywi się nią także drób, czyli kury, kaczki i indyki. Wrogami tego owada są również żaby.
Fot. Envato Elements
