Wapno dopiero na wiosnę

Glin oraz mangan w glebie o niskim odczynie powodują przede wszystkim zahamowanie podziału komórek stożka wzrostu korzeni. Finalnie pogorszeniu ulega struktura gleby, a płytkie korzenie nie pobierają wystarczającej ilości składników pokarmowych: azotu, przede wszystkim z głębszych warstw gleby czy mało ruchliwych fosforu i potasu. Oznacza to zwyczajnie spadek plonowania. Dodatkowo glin zablokuje fosfor, który stanie się niedostępny i jeszcze bardziej nieefektywny.

Zablokować glin

Celem wapnowania jest zablokowanie toksycznego glinu. Po nawożeniu nawozem wapniowym dochodzi do jego rozkładu na jony Ca2+ i OH–. Grupa wodorotlenowa łączy się z glinem tworząc wodorotlenek glinu, który jest nierozpuszczalny w wodzie. Glin zatem traci swoje toksyczne właściwości.
Zdecydowanie lepszy efekt neutralizacji toksycznego glinu otrzymujemy poprzez wapnowanie po zbiorze przedplonu. Najczęściej ma to miejsce po żniwach. Wtedy nawóz można dokładnie wymieszać z glebą i ma on więcej czasu na działanie. Wiosenne wapnowanie natomiast obarczone jest już niestety pewnymi ograniczeniami. Rosnąca na wiosnę temperatura ogranicza rozkład nawozu na jony i tym samym spowalnia jego działanie. Poza tym zastosowane np. pogłównie wapno ma mały kontakt z glebą i może działać na niewielkiej głębokości, nawet jeśli zostanie wpłukane w profil glebowy przez deszcz.

Wapno wiosną w różnych uprawach

W rzepaku ozimym wapno najlepiej byłoby zastosować międzyrzędowo, gdyż budowa roślin ogranicza przedostanie się do gleby nawozu rozsianego rozsiewaczem. Wapno podane pomiędzy rzędy roślin może się przedostać do gleby poprzez szpary powstałe przy szybko rosnących wiosną korzeniach i w ich bezpośrednim sąsiedztwie podnosić odczyn gleby.

1. W zbożach ozimych można zastosować wapno metodą rzutową, najlepiej węglanowe. Nawóz ma zadziałać na kilku centymetrach gleby, gdzie znajduje się spora część korzeni roślin. Dawki nawozu zatem nie muszą być wysokie.
2. W zbożach jarych wapnowanie powinno się przeprowadzić przed ich siewem. Musi ono szybko zadziałać, więc dobrze, by była to forma tlenkowa. Trzeba ją jednak wymieszać na 10–15 cm.
3. W buraku cukrowym podobnie jak w zbożach jarych najlepsze będzie wapno tlenkowe zastosowane na przynajmniej 2 tygodnie przed siewem buraków i wymieszane nawet na 20 cm.
4. W kukurydzy im krótszy okres od wapnowania do siewu tym bardziej powinniśmy się skłaniać ku wapnu węglanowemu. Późno zastosowane tlenkowe może osłabić wschody, ale podobny efekt może wystąpić też w buraku i zbożach jarych. Wapno dokładnie mieszamy z glebą. Jego dawka powinna być wysoka ze względu na zagwarantowanie dostępności fosforu, na który kukurydza wykazuje duże zapotrzebowanie.

jd, fot. Sierszeńska