Naukowcy z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu realizują w ramach międzynarodowego konsorcjum program Flora Robotica (oprócz UAM w programie uczestniczą: niemiecki Uniwersytet w Paderborn, Centrum Technologii Informatycznych w Architekturze Królewskiej Duńskiej Akademii Sztuki, Kopenhaski Uniwersytet Informatyczny, niemiecka Cybertronica UG, austriacki Uniwersytet w Grazu). Jego efektem ma być hybrydowy system składający się z robotów i roślin. Chodzi o wzajemną współpracę i dwustronną wymianę informacji między robotami a roślinami.
Projekt będzie miał znaczenie przede wszystkim architektoniczne. Architekci widzą w nim przełom w koncepcyjnym podejściu do architektury. W klasycznym układzie konstruowanie budynków opiera się na elementach skończonych: cegle, betonie o określonym kształcie, który nie zmienia się ani w czasie, ani w przestrzeni. Do tej pory architektura nie brała pod uwagę stosowania jako elementów architektonicznych żywych struktur, takich jak rośliny – mówi prof. Przemysław Wojtaszek z UAM w Poznaniu.
Zanim roślina dorośnie do takich rozmiarów, że będzie mogła stanowić element architektoniczny, w jej rozwoju mają pomóc roboty. Najpierw naukowcy będą zbierać informacje o tym jak funkcjonuje roślina. Dane te będą zbierały roboty, poruszające się w strukturze roślin, albo po ich powierzchni. W kolejnej fazie – roboty wymieniając informacje między sobą – będą modulowały wzrost roślin i wpływały na ich architekturę.
Każdy z robotów będzie ważył kilkadziesiąt gramów. Naukowcy już pracują nad różnego typu sensorami, które pozwolą określać położenie roślin w przestrzeni, oraz urządzeniami wykorzystującymi różne bodźce do modulowania wzrostu roślin. W tej chwili naukowcy pracują z roślinami jednorocznymi – głównie fasolą. Później będą eksperymentowali z grupą roślin pnących: od bluszczy, przez winobluszcze, na winoroślach kończąc.
Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl
mwal
