Co gorsze – nie udało się zatrzymać zakażonego mięsa – trafiło ono najpierw do zakładu mięsnego w Warnie, a potem prawdopodobnie do sprzedaży w popularnych czarnomorskich kurortach, takich jak Złote Piaski. Tymczasem bułgarski resort zdrowia poinformował o kolejnych chorych krowach z miejscowości Młada Gwardia. Władze weterynaryjne szczepią bydło, właściciele mają zakaz wyprowadzania zwierząt poza gospodarstwo. Do tej pory jednak nie podjęto decyzji o likwidacji bydła we wsi.
Wąglik (Bacillus anthracis) to groźna, zwykle śmiertelna choroba zakaźna zwierząt domowych. Przenosi się ze zwierząt na człowieka i nieleczona może doprowadzić do zakażeń skóry, przewodu pokarmowego i płuc, a następnie śmierci.
Bakterie wąglika mogą być wykorzystane jako broń biologiczna i są uważane za jedno z najpoważniejszych zagrożeń bioterrorystycznych. Przed II wojną światową wąglik u zwierząt był w Polsce chorobą dosyć pospolitą. Liczba zachorowań sięgała około 20 tys. rocznie. Obecnie zachorowania u ludzi występują sporadycznie, zazwyczaj na terenach dotkniętych wąglikiem w przeszłości, zwykle w postaci zmian skórnych.
Dzięki wieloletnim masowym szczepieniom bydła i owiec, wprowadzonym rygorystycznym przepisom sanitarno-weterynaryjnym i skutecznej terapii antybiotykowej, liczby zachorowań i zgonów u zwierząt uległy zmniejszeniu, a co za tym idzie - stopień narażenia ludzi został radykalnie zmniejszony.
Szczególną właściwością laseczki wąglika jest wytwarzanie poza organizmem żywiciela, przy dostępie tlenu atmosferycznego i w temperaturze poniżej 42,5°C przetrwalników, które są przyczyną nawracającego pojawiania się tej choroby. W glebie przetrwalniki mogą przeżyć przez dziesiątki lat.
Na wąglik chorują głównie zwierzęta roślinożerne: bydło, owce, konie, kozy, wielbłądy oraz zwierzyna płowa, które są naturalnym rezerwuarem zarazka. U zwierząt choroba występuje najczęściej w postaci posocznicy o różnie gwałtownym przebiegu - od postaci piorunującej do trwającej kilka dni. Śmiertelność jest bardzo wysoka i waha się w zależności od gatunku zwierzęcia od 75 do 100%. Przy podejrzeniu wąglika nie należy wykonywać sekcji zwłok., ponieważ dostęp powietrza powoduje powstawanie przetrwalników.
Źródłem zakażenia są zwierzęta chore na wąglik oraz pochodzące od nich produkty (głównie mięso). Źródłem zakażenia i jednocześnie rezerwuarem są przede wszystkim tereny grzebowisk zwierząt padłych na wąglik, niewłaściwie pogrzebanych.
Do zakażenia ludzi dochodzi przez kontakt bezpośredni z chorymi zwierzętami, ich krwią, wydzielinami i wydalinami, po spożyciu skażonego mięsa lub wody, w warunkach przemysłowego przetwarzania skażonych surowców pochodzenia zwierzęcego.
Zakażenie człowieka od człowieka jest niezmiernie rzadkie, prawdopodobnie z powodu koniecznej do tego wysokiej dawki. U człowieka najczęstszymi wrotami wnikania zarazka jest uszkodzenie skóry. Możliwe jest zakażenie poprzez drogi oddechowe lub przewód pokarmowy. U ludzi zakażenie wąglikiem przebiega w postaci skórnej (tzw. czarna krosta – 95% przypadków), płucnej lub jelitowej. Wrota zakażenia stanowi uszkodzona skóra (otarcia, zadrapania, małe rany). O wiele rzadziej zakażenie następuje poprzez drogi oddechowe lub przewód pokarmowy.
Terapia antybiotykowa nie ma prawdopodobnie wpływu na przebieg zakażenia, ale zmniejsza możliwość wystąpienia posocznicy. Śmiertelność u osób nie leczonych wynosi ok. 20%, u osób poddanych antybiotykoterapii zgony z powodu skórnej postaci wąglika są rzadkie (kilka procent). mwie
