Karol Bujoczek: Dlaczego izby rolnicze mają dziś wciąż tak małe poparcie wśród rolników?
Wiktor Szmulewicz: Po czym pan ocenia, jakoby izby miały niskie poparcie…
K.B.: ... Chociażby po frekwencji w wyborach do izb, która przekroczyła ledwie ponad 5% uprawnionych…
W.S.: … wszystko zależy, do jakiej liczby odniesiemy te procenty. Chcę podkreślić, że w naszych wyborach bezpośrednio uczestniczyło ok. 250 tys. rolników. Chętnych do bycia funkcyjnymi w izbach było 6,5 tys. ludzi. Każdy musiał zebrać minimum 50 podpisów. Niektórzy zebrali więcej, inni się powtarzali na listach, a zatem 250–300 tys. osób było bezpośrednio zaangażowanych w wybory kandydatów i w same wybory do izb.
K.B.: To skąd się bierze przeświadczenie rolników, że w izbach nie widzą silnej reprezentacji?
W.S.: Rolnicy chcieliby nas postrzegać jako następny związek zawodowy, który walczy, protestuje. Nie widzą roli i misji, jaką ma spełniać samorząd, do której był stworzony. Samorząd ma być partnerem władzy, podobnie jak we Francji, gdzie obok samorządu funkcjonują mocne związki zawodowe.
K.B.: U nas izba ma jedynie funkcję doradczą, a raczej opiniującą i rolnicy uważają, że za mało wyraziście bronicie ich interesów…
W.S.: Ma pan rację. Ale choć mamy dosyć dobrą ustawę o izbach rolniczych, to przez ponad 20 lat rząd nie przekazał izbom żadnych konkretnych zadań, które izby mogłyby wykonywać.
K.B.: Jakie kompetencje powinny mieć izby?
W.S.: Co 4 lata izby poddają się demokratycznej weryfikacji i wynik wyborów daje im mandat do reprezentowania rolników. Co do zadań, to wszystkie sprawy wokół rolnictwa nie powinny być tylko opiniowane, ale powinny być uzgodnione z izbą. Samorząd wyłoniony w demokratycznych wyborach ma swoje zadania i izba powinna być partnerem dla instytucji rządowych, np. KOWR.
Cały wywiad znajdziesz w marcowym numerze „top agrar Polska” od str. 26. Zachęcam do lektury!
