Kompetencje w zakresie prowadzenia Wspólnej Polityki Handlowej ma Bruksela, której plany, dotyczące stopniowej liberalizacji światowych rynków, polscy urzędnicy eufemistycznie określają jako „ambitne”.
„Ambitne” plany Brukseli
Czego mogą najbardziej obawiać się rolnicy? Przede wszystkim, zakończenia negocjacji z Japonią i z MERCOSUREM (kraje Ameryki Południowej). Ale także rozpoczęcia negocjacji z Australią i Nową Zelandią. - Polska niezmiennie postuluje, aby umowy, zwłaszcza zawierane z partnerami, którzy są poważnymi producentami i eksporterami produktów rolnych, uwzględniały wrażliwość naszego sektora rolnego, aby uwzględniały konieczność ochrony wysokich unijnych standardów jakości i bezpieczeństwa żywności oraz aby zawierały instrumenty zapobiegania zakłóceniom rynkowym na skutek ewentualnej nadmiernej liberalizacji importu. Wraz z ministerstwem rolnictwa zabiegamy na forach UE o zabezpieczenie ofensywnych, ale także i defensywnych interesów polskiego sektora rolno-spożywczego – zapewniał w Sejmie Tomasz Salomon z Departamentu Współpracy Międzynarodowej Ministerstwa Rozwoju.Strategia negocjacyjna
W tej rozgrywce chodzi bowiem o to, aby nie wylać tzw. dziecka z kąpielą. Polska od wielu lat z sukcesem eksportuje żywność na cały świat, notując znaczną nadwyżkę w bilansie handlu zagranicznego artykułami rolno-spożywczymi. Z jednej strony obawiamy się, gdy Bruksela znosi ochronę celną unijnych granic. Z drugiej sami szukamy nowych rynków zbytu i zależy nam na znoszeniu barier zagranicą. Sprawa jest skomplikowana, bo handel rolny jest tylko jednym z elementów negocjacji obok np. towarów przemysłowych. - Od strony interesów defensywnych zabiegamy o niedopuszczenie do nadmiernej liberalizacji stawek celnych we wrażliwych sektorach rolnictwa, zwłaszcza w umowach z partnerami, którzy są poważnymi światowymi producentami i eksporterami produktów rolno-spożywczych, np. w ramach negocjacji z MERCOSUREM – relacjonuje Adam Giziński z ministerstwa rolnictwa.W negocjacjach rząd zabiega:
- o uwzględnienie odmiennych standardów produkcji rolnej, które są stosowane w UE i u naszych partnerów, a przekładają się na wyższe koszty produkcji w Unii,
- o nie ograniczanie w umowach o wolnym handlu możliwości wsparcia w ramach unijnej i krajowej polityki rolnej,
- o utrzymanie w handlu unijnych standardów bezpieczeństwa i jakości żywności.
W negocjacjach zależy nam również, aby inne kraje otwierały się na nasze produkty. – Od strony interesów ofensywnych przedstawiamy postulaty, mające na celu uwzględnienie w umowach zapisów, które ograniczałyby bariery, na jakie napotykają polscy eksporterzy. Istotne są zwłaszcza zapisy, dotyczące uproszczenia i przyspieszenia weterynaryjnych i fitosanitarnych procedur dostępu do rynku – konkluduje Adam Giziński.
Idziemy na rekord
Jak na razie mamy się czym pochwalić. Za pierwsze trzy kwartały tego roku Polska sprzedała towarów rolno-spożywczych za 20 mld euro. Rok wcześniej w tym samym czasie było to „tylko” 18 mld euro. Wczoraj na świątecznym spotkaniu radców rolnych ambasad krajów UE oraz USA minister Krzysztof Jurgiel zapowiadał, że cały rok zakończy się rekordem sprzedaży za granicę. – Szacujemy, że wartość eksportu rolno-spożywczego za cały 2017 r. wyniesie 25 mld euro - powiedział minister Jurgiel.Wśród poszczególnych krajów na pierwszym miejscu są (od wielu lat zresztą) Niemcy, do których wyeksportowaliśmy towary za ponad 4,5 mld euro (wzrost o ponad 16,5%). Drugie miejsce zajmuje, jak na razie, Wielka Brytania. A na następnych pozycjach jest Holandia, Włochy, Republika Czeska, Francja, Hiszpania, Węgry. wk
