Jego spółdzielnia, zrzeszająca 21 producentów trzody w cyklu zamkniętym (od 20 do 65 loch) była organizatorem imprezy. On w swoim 50-hektarowym gospodarstwie utrzymuje 65 loch.
− Nie godzi się na to Krajowy Związek Grup Producentów Rolnych – Izba Gospodarcza z Warszawy i w ten sposób wspieramy import świń, np. z Danii. Jako rolnicy dodatkowo sami strzelamy sobie w kolano, importując warchlaki, uzależniając się od nich – dodaje nasz rozmówca. Podkreśla jednak, że kiedy powstawały fundusze promocji zagraniczny materiał hodowlany nie był sprowadzany aż na taką skalę.
− Systemem nakładczym lub kontraktowym sami pleciemy sobie sznur na szyję, będziemy wyrobnikami we własnych gospodarstwach – komentuje.
Pytany o wyjście z sytuacji nie znajduje odpowiedzi. Przyznaje, że np. w Danii ze względu na koncentrację oraz postęp genetyczny produkcja warchlaków stoi na znacznie wyższym poziomie. Tamtejsza statystyczna locha rocznie wydaje na świat 33 prosięta, tymczasem nasza 20−23, a najlepsze rodzime 25−27. Warchlak z importu kosztuje teraz 7,60 zł/kg, tymczasem nasz jest prawie o 1,5 zł droższy. Dodatkowo tamtejsi rolnicy są udziałowcami spółdzielni, która jest właścicielem potężnej ubojni, a dodatkowo ZM w Sokołowie. Tak więc, oprócz sprzedaży żywca, które teraz są niskie, swoje dodatkowe przychody czerpią z przetwórstwa.
Mirosław w czarnych barwach widzi rodzimą produkcję wieprzowiny, tym bardziej, w rodzinnych gospodarstwach. Dodatkowym zagrożeniem jest tucz wielkoprzemysłowy.
Przypomnijmy, że przy sprzedaży żywca ściągana jest od każdego polskiego dostawcy składka w wysokości 0,1% wartości netto na fundusz promocji. Rocznie daje to kwotę 9 mln zł.
as
Fot. Sawa
