– W przyszłym roku ze względu na szkody łowieckie rezygnuję z buraków. W br. obsiałem nimi 18 ha – deklaruje rolnik. Podkreśla, że uprawy roślin okopowych ma ogrodzone elektrycznym pastuchem. Gdyby nie prąd, straty miałby jeszcze wyższe. Twierdzi, że po ostatnich zmianach w Prawie łowieckim przy szacowaniu szkód na polu zostaje tylko rolnik i myśliwy. Wcześniej szacowanie zrzucono na delegata izby rolniczej, teraz na pracownika ODR, nie dając im dodatkowych środków.
– Dostajemy symboliczne odszkodowania, bo myśliwi to mocne figury. Owszem, mamy swoich prawników, żeby odwoływać się o szacowanych kwot, tylko że sprawy w sądzie ciągną się przez kilka lat, a koła odwołują się od wyroków do wyższej instancji – twierdzi nasz rozmówca.
– Te koła, które miały dobrą wolę zredukowały ilość dzików, zaś te, które chcą dalej je hodować – poza odpowiednimi zapisami w planach łowieckich – nie zrobiły nic. Nadleśnictwo Tomaszów, które powinno ten bajzel nadzorować, nie tylko umywa ręce, ale i samo aktywnie namnaża zwierzynę w swoim ośrodku hodowli zwierząt – uzupełnia inny rolnik z tych stron, a jednocześnie przyrodnik Waldemar Gargoła.
Rolnicy alarmowali o problemie państwowe instytucje, m.in. NIK, lokalnych posłów, ostatnio wysłali pismo podpisane przez ponad 100 właścicieli gospodarstw do lubelskiego wojewody. Nikt im jeszcze nie odpisał. W tych stronianach obsada dzika na 100 ha powinna wynosić 0,1 sztuki.
– Z przeprowadzonej przez mnie inwentaryzacji na powierzchni około 6 tys. ha wynika, że samych tylko rocznych sztuk i starszych jest dziesięciokrotnie więcej. Nie mówiąc o tym, że loszki dochowały się potomstwa i dzików jest już co najmniej jeszcze dwukrotnie więcej – uważa rolnik i przyrodnik. Swoje tezy jest w stanie obronić, ma filmy trasy wędrówek dzików z GPS.
– Jeśli tak wyglądać ma depopulacja dzików, to do zobaczenia ASF w Wielkopolsce! – alarmują obaj nasi rozmówcy. as
