W przypadku, gdy skala produkcji przekracza 40 DJP, co zgodnie z nieobowiązującym już rozporządzeniem Rady Ministrów z 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, kwalifikowało produkcję jako mogącą potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, ARiMR oczekuje przedłożenia raportu środowiskowego albo zaświadczenia z urzędu gminy, że w przypadku tego konkretnego gospodarstwa taki raport nie jest konieczny. Nie wszystkie gminy takie zaświadczenie wystawiają, bo i trudno doszukać się podstawy prawnej domagania się takiego dokumentu, a i sama ARiMR nie uprzedziła samorządów o swoich oczekiwaniach. Dotyczyło to nie tylko inwestycji budowlanych, ale także wniosków na zakup maszyn.
ARiMR upiera się tu na stanowisku, że już sam fakt prowadzenia produkcji zwierzęcej w obsadzie przynajmniej 40 DJP kwalifikuje gospodarstwo do przeprowadzenia postępowania z zakresu oddziaływania na środowisko (ooś). Szkopuł w tym, że przepisy ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko wcale tego nie przewidują. A jest to podstawowy akt prawny, regulujący zasady przeprowadzania postępowań ooś.
Czy sam fakt prowadzenia produkcji zwierzęcej w obsadzie kwalifikującej do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko kwalifikuje gospodarstwo do przeprowadzenia postępowania z zakresu oddziaływania na środowisko? Odpowiedź na to i wiele innych pytań znajdziecie w listopadowym numerze top agrar Polska od str. 28. Zachęcam do lektury!
