Każdego roku, w skali światowej około 12 milionów hektarów gruntów ulega degradacji. Do tego należy doliczyć 7,6 miliona hektarów lasów, które zostają zniszczone w wyniku katastrof naturalnych lub przekształcone na inne cele (np. rolne). Na forum międzynarodowym podejmowane są bardzo ambitne zobowiązania dotycząc przeciwdziałania niekorzystnym zmianom w krajobrazie. Nowojorska Deklaracja o Lasach przewiduje, że do 2030 roku przywróconych zostanie 350 milionów hektarów zdegradowanych lasów. jednak do zrealizowania tych ambitnych planów konieczne są źródła finansowania. Szacuje się, że do zrealizowania celów zawartych w deklaracji Nowojorskiej potrzeba aż 830 miliardów dolarów. Kolejne 360 miliardów dolarów trzeba przeznaczyć na rekultywację zdegradowanych gruntów innych niż leśne. Jak zatem zapewnić tak olbrzymie finansowanie?
FAO (organizacja ds. żywności i rolnictwa działająca przy ONZ) przedstawiła propozycje dotyczące pozyskania koniecznych pieniędzy. Zdaniem twórców raportu "Sustainable financing for forest and landscape restoration: opportunities, challenges, and the way forward" (Zrównoważone finansowanie odbudowy krajobrazu i lasów: szanse, wyzwania, a droga naprzód) aby zapewnić finansowanie dla planowanych działań trzeba sięgnąć do wszelkich możliwych źródeł: finansowanie z budżetów narodowych, organizacji pozarządowych, dobrowolnych datków czy opłat za korzystanie ze środowiska wnoszonych przez przedsiębiorców. Jednak zdaniem twórców raportu wydatki poniesione na odtworzenie zdegradowanej gleby czy lasów są uzasadnione nie tylko z punktu widzenia środowiskowego, ale także i ekonomicznego. Korzyści jakie mogą przynieść tego rodzaju działania są zupełnie wymierne – nowe miejsca pracy, dodatkowe dochody dla firm zaangażowanych w realizacje programów, czy wreszcie korzyści z produktów wytwarzanych w odtworzonych lasach - w dłuższej perspektywie czasowej przewyższają nad kosztami.
oprac. gi
