Nasza rozmówczyni pochodzi z Podhala, stąd jej ogromna pasja do owiec. W 54-hektarowym gospodarstwie utrzymuje 90 matek rasy czarnogłówka z pochodzeniem. Uczestniczy w programie ras lokalnych zachowawczych. Jest członkiem Zarządu Regionalnego Związku Hodowców Owiec i Kóz w Nowym Targu, a jeszcze do niedawna była jego wiceprezesem.
O owczarstwie może rozmawiać godzinami, bo utrzymuje się z niego od 35 lat, ale tyleż samo może opowiadać o wilkach, z którymi batalię toczy od ponad dwóch dekad. A tak mało brakowało, by w starciu z nimi został rozszarpany jej syn.
Morderca pod ścisłą ochroną
– Kilka lat temu wataha przed północą wdarła się do koszaru, gdzie nocowały owce. Zgiełk usłyszał 18-letni wówczas syn. Ruszył sam, ale wnet zadzwonił do nas z telefonu komórkowego.
– Mamo! Szybko, bo sam już nie daję rady! – usłyszałam. Zdążył na szczęście skoczyć na ciągnik, odpalić go. Było ciemno, widział tylko jarzące się pary ślepi. Gdy dobiegliśmy z mężem, widzieliśmy kilka uciekających cieni, ale w koszarze bestie nadal mordowały owce. Miałam siekierę, w emocjach ruszyłam z nią na morderców, uciekły – wspomina krwawe zajście Renata Kozdęba.
Podkreśla, że gdyby nie komórka, syn z pewnością zostałby przez nie rozszarpany. Kończy opowieść słowami, że ostatni z drapieżników, salwując się ucieczką wyrwał stalową siatkę, która wkopana była 0,5 m w ziemi. A może wataha weszła tym podkopem?
Największe masakrowanie ich stada miało miejsce w 2014 r. – zagryzionych zostało łącznie 48 owiec, rok później padły 22 sztuki, a w ub.r. już tylko 12.
– Na Słowacji i Ukrainie wolno strzelać, u nas obowiązuje całkowita ochrona gatunku. Skutek tego jest taki, że całe tamtejsze watahy wędrują do Polski, bo tu czują się bezpiecznie – uważa Kozdęba.
Oficjalnie szacuje się, że populacja wilka w Bieszczadach liczy 300 osobników, ale ona jest zdania, że jest ich przynajmniej o 100 więcej. Szkody w jej stadzie zaczęły się pod koniec lat 90. ubiegłego wieku. Wtedy właśnie – jak podkreśla – zaczęło się masakrowanie inwentarza. A przypomnijmy, że od 1995 r. gatunek ten jest pod ścisłą ochroną w części Polski, a od 1998 r. w całym kraju. as
Więcej na ten temat w najnowszym, sierpniowym wydaniu "top agrar Polska".
