W uprawie buraka cukrowego konkurencja chwastów jest szczególnie wysoka. Z punktu widzenia ekonomicznego występowanie zachwaszczenia od fazy kiełkowania buraka do wytworzenia przez roślinę 6–8 liści powoduje największe straty plonu. Dobór odpowiedniej strategii odchwaszczania zależy jednak od panujących warunków pogodowych i składu gatunkowego chwastów. W kolejnych latach regulacja zachwaszczenia plantacji roślin okopowych będzie natomiast utrudniona. Jest to skutek nieodnowienia przez UE pozwolenia do stosowania triflusulfuronu metylu.
Samosiewy rzepaku
Zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji UE 2023/2513 nie odnowiono zezwolenia na stosowanie triflusulfuronu metylu, a okres zużycia zapasów mija 20 sierpnia 2024 r. Ta substancja aktywna z grupy pochodnych sulfonylomocznika ma wysoką skuteczność zwalczania samosiewów rzepaku, rdestu ptasiego i plamistego oraz przytulii czepnej. Przy braku możliwości jej wykorzystania najniebezpieczniejszymi chwastami, m.in. w buraku cukrowym, mogą okazać się samosiewy rzepaku. Osypane nasiona rośliny oleistej długo zachowują zdolność kiełkowania i potrafią przetrwać w glebie nawet 10 lat. W takiej sytuacji jeszcze ważniejsze jest odpowiednie wykonanie uprawek pożniwnych, które efektywnie niszczą siewki rzepaku.
Zobacz także: Rekordowa kampania buraczana i Zielony Ład. Producenci cukru chcą rewizji założeń
W celu zwalczenia samosiewów można również wykorzystać glifosat, zarówno przed, jak i krótko po siewie buraków. Z kolei do zwalczania ww. chwastów można zastosować metamitron, który działa zarówno doglebowo, jak i nalistnie. W przypadku wystąpienia samosiewów rzepaku sprawdzi się także połączenie metamitronu z chinomerakiem. Dobrym rozwiązaniem chwastobójczym jest też lenacyl, pobierany przez korzenie chwastów. Relatywnie nową strategią w uprawie buraków cukrowych jest stosowanie mieszaniny tienkarbazonu metylu z foramsulfuronem. Należy jednak pamiętać, że można je stosować tylko dla tolerancyjnych odmian buraka i że są wykorzystywane m.in. do zwalczania samosiewów rzepaku. Nie sprawdzą się jednak, jeśli są to samosiewy odmiany odpornej na imazamoks (CL).
Chwasty uciążliwe szarłat, rdestówka i komosa
W systemie dawek dzielonych połączenie metamitronu i lenacylu dobrze poradzi sobie uciążliwymi chwastami, tj. szarłatem szorstkim, rdestówką powojowatą i komosą białą. Wykorzystanie mieszaniny etofumesatu i fenmedifamu sprawdzi się podczas wystąpienia na plantacji, m.in. przytulii czepnej, rdestówki powojowatej oraz komosy białej. Ostrożeń polny, który jest chwastem uciążliwym na wielu polach, może być z kolei skutecznie zwalczany przez chlopyralid, natomiast fiołek pol-
ny przez metamitron. Połączenie dimetenamidu-P z chinomerakiem sprawdzi się natomiast, kiedy na plantacji wystąpią np. przytulia czepna czy blekot pospolity (tab. 1.).
