Rośnie presja chwastów, szkodników oraz chorób w uprawie buraka cukrowego w całej Europie. Co niestety przełożyło się na dość niską polaryzację w wielu regionach. W niektórych miejscach Europy odnotowano, nawet historycznie niski poziom cukru. Jak informuje Copa&Cogeca “Rosnąca zmienność jakości buraków, plonów cukru i wyników regionalnych w całej UE staje się stałym trendem”.
Zobacz także: Polaryzacja buraków cukrowych - na jakim jest poziomie w tym sezonie?
Coraz mniej środków do ochrony buraka
Tylko do 2018 roku plantatorzy buraka cukrowego stracili ponad 30 substancji czynnych do ochrony uprawy. Niestety nie pojawiły się żadne skuteczne alternatywy, czy to chemiczne, czy biologiczne.
- Pierwsze wyniki badań nad alternatywnymi narzędziami/połączonymi strategiami nie zakończyły się sukcesem. Te wyzwania związane z ochroną upraw nadal wpływają na uprawy przez cały sezon wegetacyjny, zwiększając ryzyko aż do zbiorów i później. Niepokojące jest to, że kwestia ta może się pogorszyć, ponieważ do końca 2027 r. do odnowienia pozostało ponad 40 substancji czynnych, z czego co najmniej 13 prawdopodobnie nie zostanie odnowionych. Oznacza to, że do 2027 r. plantatorzy w UE mogą mieć dostęp tylko do kilku herbicydów, insektycydów i fungicydów - podaje Copa & Cogeca.
Taka sytuacja ma nie tylko miejsce w sektorze buraka cukrowego, ale również w innych uprawach.
- Nie możemy zaakceptować ograniczeń bez rozwiązań. Spadająca produktywność i jakość, w połączeniu z rosnącymi kosztami nakładów, oznaczają niższe dochody dla plantatorów i zmniejszoną rentowność dla przetwórców buraków cukrowych. Rekordowe ceny na rynku krajowym UE w 2023 r. ukryły ten szerszy obraz, ale nie mieszane nastroje plantatorów, ponieważ ceny ponownie spadają, koszty produkcji pozostają wysokie, a zapowiedzi firm cukrowniczych dotyczące zmniejszenia areału buraków w 2025 r. osłabiły oczekiwania – czytamy dalej.
Czeka nas kryzys na rynku?
Ostatni kryzys, który miał miejsce w latach 2017-2020 kiedy to plantatorzy I przetwórcy ponieśli straty ujawnił brak sieci bezpieczeństwa I narzędzi zarządzania ryzykiem.
- Co więcej, Komisja Europejska wydaje się nieświadoma spadającej produktywności i konkurencyjności naszego sektora. Od 2018 r. roczny wzrost wydajności cukru z hektara o 1,5% osiągnięty w ciągu ostatnich dwóch dekad uległ stagnacji. Biorąc pod uwagę te warunki, ciągłe otwieranie rynku UE na import nie jest już zrównoważone. Po utracie znaczącego dostępu do rynku brytyjskiego, dalsze ustępstwa na rzecz krajów trzecich rosną, nawet gdy konsumpcja cukru w UE pozostaje w stagnacji - napisano.
Import cukru z Ukrainy
Wyzwaniem, o którym również napisano w piśmie Copa&Cogeca, są także stosowane autonomiczne środki handlowe dla Ukrainy, które destabilizują rynek.
O niekontrolowanym imporcie cukru do Polski z Ukrainy informowaliśmy, chociażby TUTAJ: Ukraiński poziom eksportu cukru bije rekordy
- Dlatego jest dla mnie jasne, że ostatnie decyzje UE osłabiły konkurencyjność i zrównoważony rozwój unijnego sektora buraka cukrowego. Od 2017 r. zamknięto 15 fabryk cukru buraczanego, a około 27 000 plantatorów w UE zaprzestało uprawy buraków cukrowych. Od czasu reformy z 2006 r. liczby są jeszcze bardziej alarmujące: zamknięto 104 fabryki, a 200 000 plantatorów opuściło sektor. Bez zmian w polityce UE, w tym tych odzwierciedlonych w kolejnej Wizji dla Rolnictwa UE, trend ten bez wątpienia się utrzyma. Nasze przesłanie musi zostać wzięte pod uwagę, w przeciwnym razie konsekwencje będą katastrofalne dla unijnego sektora buraka cukrowego - podsumował Guillaume Gandon, przewodniczący Komisji Gospodarczej i Ogólnej CIBE (EGAC)/Grupy Roboczej Copa-Cogeca ds. buraków cukrowych.
Bernat Patrycja
Fot: Canva
