Najważniejsze są bor, mangan i cynk. Niedobór tego pierwszego widoczny jest przede wszystkim na liściach sercowych. Z praktyki znany jest głównie ostry niedobór tego pierwiastka, czyli ich zgorzel (obumieranie). Jak jednak rozpoznać początkowe objawy niedoboru tego składnika? Rozwijające się liście są pofałdowane i pomarszczone. Blaszka liściowa jest węższa, a ogonek liściowy dłuższy. Charakterystyczny i wspólny objaw niedoboru dla najważniejszych w buraku mikroelementów to właśnie wąska blaszka liściowa. Węższe liście oznaczają mniejszą powierzchnię asymilacyjną, co bezpośrednio zmniejsza plon. Wspólny objaw to także wykrzywienie nerwu głównego liścia, który powinien być prosty.
Objawem niedoboru manganu jest także łyżeczkowate zwinięcie blaszki liściowej oraz ich pionowe ustawienie. Zdrowe rośliny rozkładają liście na boki, by wychwytywać jak najwięcej promieni słonecznych. Cynk jest ważny przede wszystkim dla podniesienia odporności na choroby grzybowe, przede wszystkim chwościka. Cukrownie przeprowadzają pod tym kątem doświadczenia, a ich wyniki potwierdzają, że na plantacjach zaopatrzonych w cynk wykonuje się mniej zabiegów fungicydowych.
Oprócz mikroelementów na obecnym etapie rozwoju buraków mogą wystąpić niedobory magnezu i potasu. Wszystkie te składniki należy zatem podać dolistnie. Najlepiej robić to kilka razy w sezonie mniejszymi dawkami. Podanie wszystkiego jednorazowo lub w dwóch zabiegach nie zabezpieczy roślin przed niedoborami w całym okresie wegetacyjnym.
Zapotrzebowania na mikroelementy nie pokryją produkty wieloskładnikowe, które z reguły zawierają ich śladowe ilości. Odpowiednie są nawozy jednoskładnikowe i z takich najlepiej przygotować mieszaninę. Potas i magnez można podać w postaci siarczanu, mikroelementy w postaci chelatów (oprócz boru, który w tej formie nie występuje). Zabiegi co 10 dni poprzedzone kontrolą stanu plantacji rozwiążą problem niedoborów składników.
jd
