– Komisja Europejska spodziewa się wzrostu produkcji białego surowca do ok. 20 mln t, podczas gdy w sezonie 2016/17 wg wstępnych danych było to 17,6 mln t. Połowę z tej nowej ilości wyprodukują Francja i Niemcy, odpowiednio po 6 i 5 mln t. Polska jest trzecim unijnym graczem na rynku cukru: w bieżącej kampanii mamy szansę wyprodukować ok. 2,1–2,2 mln t – mówi Rafał Strachota, dyrektor Krajowego Związku Plantatorów Buraka Cukrowego.
Prognozy zwiększenia podaży cukru zostały od razu zauważone przez światowe giełdy. W lipcu br. ceny momentalnie spadły. O ile w maju br. cena cukru białego w Londynie oscylowała na poziomie ok. 460 USD/t, to w lipcu już wynosiła ok. 30 USD mniej. A jeszcze na początku tego roku sięgała 580 USD/t. Podobny spadek odnotowano na giełdzie w Nowym Jorku. Na zniżkę cen może wpłynąć jeszcze: zapowiedź ceł importowych na cukier do Chin i kryzys rządowy w Brazylii, liczącym się eksporterze cukru trzcinowego. Osłabienie reala względem dolara skutkuje tanieniem brazylijskiego cukru.
Jednak na rynku europejskim, dzięki zbilansowanemu popytowi i podaży na cukier, jego ceny nie będą pod taką presją, jak na świecie, ale też będą się obniżać. Koncerny cukrowe stawiają na pełną moc, nadwyżka cukru stanie się faktem. Bez dobrego odbiorcy i sprawnej logistyki, ceny cukru czeka zapaść. Unia chce na eksport przeznaczyć ok. 2,8 mln t białego surowca, dwa razy więcej niż dotychczas, a sprowadzić z zagranicy 1,5 mln t. Dobrze, że trendy ogólnoświatowe wieszczą wzrost spożycia cukru. W ciągu ostatnich dwóch dekad wzrosło ono z 116 do 172 mln ton i dalej rośnie. Wygląda na to, że świata nie da się nasycić cukrem: pomimo nadwyżki produkcyjnej, wynoszącej 9 mln t, zapasy końcowe stopniowo się rozpuszczają. Szacuje się je na 38,2 mln ton w skali świata, i będą one w tym sezonie niższe od poprzedniego o 1,5%.
Więcej przeczytasz w październikowym wydaniu top agrar Polska. Zachęcamy do lektury!
