Doświadczenie praktyków oraz dynamiczny i wielopłaszczyznowy postęp technologiczny w zakresie nauk rolniczych mogą sugerować, że produkcja i ochrona rzepaku są sprawdzoną rutyną i nie powinny stanowić wyzwania. Jednak kondycja i plonowanie roślin uprawnych zależą od wielu czynników, związanych zarówno z przebiegiem warunków pogodowych, w tym zmian klimatycznych, struktury i zasobności gleby, a także czynników biotycznych. Ponadto zmieniające się wytyczne i prawne uwarunkowania produkcji powodują, że weryfikujemy aktualną wiedzę, dostosowując się do trendu zmian. W uprawie i ochronie rzepaku czkaja na nas nowe wyzwania i o nich właśnie będzie mówić prof. UWM Marta Damszel podczas Sesji Uprawa na naszym najbliższym Forum Rolników i Agrobiznesu.
Dużo zagrożeń w uprawie rzepaku
W popularyzowanej ekologizacji rolnictwa szczególne znaczenie należy przypisać agrotechnicznym uwarunkowaniom produkcji rzepaku. Można do nich zaliczyć:
- konstrukcję płodozmianu,
- sterowanie agrotechniką przez uprawę roli,
- czy dobór systemu uprawy.
Zysk ilościowy i jakościowy w produkcji rzepaku opiera się też na rekomendacji odmian o wysokiej odporności na patogeny, szkodniki i ich niskiej wrażliwości na konkurencję chwastów. Trudności w przewidywaniu przebiegu pogody, a także nawracające ekstrema termiczne i wilgotnościowe na starcie i w pełni wegetacji powodują, że znaczenia nabiera także termin siewu, optymalizowanie nawożenia i precyzyjna ochrona roślin. Poszukiwanie korelacji między tymi zabiegami jest trudne do wdrożenia w praktyce, ale często pozwala na ograniczenie kosztów produkcji.
Coraz mniej środków ochrony roślin
Wyzwaniem staje się dobór stale ograniczanej puli substancji środków ochrony roślin, zgodnie z zasadami integrowanej produkcji oraz możliwość stosowania produktów biologicznych i biotechnicznych, których udział w rynku nie wzrasta, a ich skuteczność nie zadowala. Utrudnieniem jest także notowana coraz częściej odporność chwastów na herbicydy, uodparnianie na fungicydy i pojawianie się nowych ras grzybów patogenicznych, naloty i poszerzanie żywicieli entomofauny szkodliwej. Ponadto prowadzenie kompleksowej ochrony rzepaku z zachowaniem bezpieczeństwa środowiska i konsumentów jest często kojarzone z wysokimi kosztami produkcji, nierekompensowanymi ceną surowca.
Adaptacja do zmian w produkcji rzepaku powinna bazować na normach, wynikających z cech biologii uprawianej odmiany, doborze przedplonu, ograniczeniu długoterminowych uproszczeń w uprawie, przestrzeganiu norm i terminu siewu, bilansowaniu nawożenia oraz ochrony przed agrofagami, z koniecznością stałej aktualizacji składowych systemu produkcji.
Nasze forum odbędzie się już 28 listopada. Zapisz się jeszcze dziś!
