Samodzielność to ważne słowo w dzisiejszym świecie. W sytuacji, kiedy tak ogromny nacisk kładzie się na samodzielność, niezależność, a także kreatywność i umiejętnośc radzenia sobie z codziennym życiem okazuje się, że każdy z nas musi mieć okreslone cechy, by odnieść tak zwany SUKCES.
Pojawiają się przy tym pytania, jak wspierać rozwój naszych dzieci, jak uczyć je samodzielnośc, ale by jednocześnie nie szkodzić im? Prostej i jednej odpowiedzi nie ma. Możemy za to sprawiać małymi krokami, że samodzielność będzie się rodziła w miarę, jak na coraz więcej będziemy dzieciom pozwalać. Przedstawmy kilka "zasad" nauki samodzielności:
– przedszkolak - pozwólmy dzieciom decydować o stroju do przedszkola, choć czasem zabiera to więcej czasu pozwólmy na samodzielne ubieranie się, zapinanie butów, rozmawiaj z dzieckiem, by sprzątało po sobie zabawki - kiedy jednak zupełnie nie czuje do tego chęci, zaproponuj swoją pomoc. Współpraca to tez krok w stronę samodzielnośći.
– uczeń szkoły podtsawowej - pozwól samodzielnie odrabiać lekcje, a ty je po prostu sprawdzaj, zachęcaj do samodzielnego pakowania tornistra do szkoły.
Wiele rzeczy trzeba dzieciom tłumaczyć lub powtarzać kilkukrotnie - naprawdę, jeśli zachowasz cierpliwość na tłumaczenie, po jakimś czasie dziecko samo chętnie będzie wykonywało polecenia, bez konieczności ciągłego powtarzania.
Pamiętaj też, że dzieci lubią mieć poczucie, że daną czynność wykonują w danym określonym celu, lubią mieć poczucie sprawstwa - to znaczy widzieć efekty swoich zajęć.
Przykład - samodzielnie spakowany tornister oznacza, że żadna smutna buźka ani minus za nieprzygotowanie nie wpadnie do dzienniczka.
ec
