Peperomie należące do rodziny pieprzowatych (po roztarciu liścia, a nawet podlaniu podłoża roślina wydziela zapach pieprzu) lubią dużą wilgotność powietrza. Rośliny te znoszą bezpośredniego nasłonecznienia, reagując na nie matowieniem liści. Peperomia nie lubi też nadmiernego podlewania, gdyż magazynuje wodę w liściach i pędach. Nadmiar wody wywołuje czernienie podstawy łodyg i liści, a następnie ich gnicie.
Do uprawy wystarcza stosunkowo mała doniczka, gdyż peperomia tworzy niewielki system korzeniowy. W wieku roku lub dwóch lat roślina traci urodę. Wydłużają się międzywęźla, liście drobnieją. Warto więc znając tę prawidłowość już zawczasu pobrać z niej sadzonki pędowe wierzchołkowe (z dwoma parami liści) i ukorzenić w mieszance piasku i ziemi liściowej. Dla uzyskania szybkiego efektu dekoracyjnego należy umieścić trzy sadzonki w jednej doniczce.
W uprawie peperomii mogą wystąpić choroby grzybowe. Jeśli na liściach pojawiają się wodniste, ciemnobrązowe plamy, które w dalszym etapie ulegają nekrozie (wyraźnie widać współśrodkowe pierścienie), to należy taką roślinę wyrzucić, a pozostałe (w przypadku sadzenia kilku roślin w doniczce) podlać roztworem środka Rovral Flo 255 SC w ilości 10 ml/m2. Bywa również konieczne zastosowanie preparatu Topsin M 500 SC w stężeniu 0,1%, kiedy roślina zostanie porażona przez plamistość obwódkową - na spodzie liści drobne, najpierw jasne, a potem ciemne zgrubienia.
Podobną ochronę trzeba wdrożyć chcąc uratować roślinę przed skutkami plamistości liści objawiającej się okrągłymi czarnymi plamami około centymetrowej średnicy widocznymi zarówno na górnej, jak i dolnej stronie liści.
