W przypadku kukurydzy ziarnowej na 1 tonę ziarna przypada 1,3–1,6 tony słomy. W 1 tonie słomy zablokowane jest około 5–6 kg azotu. Jeśli zatem plon ziarna wyniesie 10 t/ha to na polu pozostanie około 13 ton resztek pożniwnych, w których znajduje się 65–78 kg azotu. Aby kolejne rośliny w płodozmianie mogły z niego skorzystać resztki muszą ulec mineralizacji. W tym celu potrzebny jest azot z gleby bądź z nawozu, który dobrze jest podać. Do szybkiej i pełnej mineralizacji 1 tony resztek potrzeba 3–5 kg czystego azotu na cięzszej glebie i 6–8 kg N na glebie lżejszej. W naszym przykładzie zatem do mineralizacji 13 ton resztek zużyte zostanie przynajmniej około 40 kg N.
Szybkość mineralizacji słomy zależy także od długości sieczki. Im krótsza, tym szybsza mineralizacja. Słoma rozdrobniona na odcinki 5 mm rozłoży się w około 30 dni, natomiast na rozkład sieczki o długości 50 mm potrzeba ponad 50 dni. Wynika z tego, że słoma dobrze rozdrobniona może w większości rozłożyć się jeszcze jesienią, pod warunkiem jednak wczesnego zbioru na ziarno. Z reguły jednak większość słomy kukurydzianej rozkłada się dopiero na wiosnę. W naszym przykładzie będzie to około 80% masy resztek, które wiosną uwolnią 55–60 kg/ha N. Taką ilość składnika należy zatem uwzględnić w wiosennym nawożeniu rośliny następczej.
jd
