Przede wszystkim ma ona ogromny potencjał plonotwórczy, który wynika z intensywnego i efektywnego systemu asymilacji, tzw. typ C4 i lepiej wykorzystuje węgiel zawarty w powietrzu (z CO2). Dzięki tym mechanizmom kukurydza ma o 25% wyższą wydajność asymilacji w porównaniu z roślinami uprawnymi z fotosyntezą typu C3, jak choćby pszenica, rzepak czy buraki cukrowe.
Przykładowo buraki cukrowe w ciągu 140 dni wegetacji wyprodukują 25 t/ha s.m., czyli ok. 15 t/ha cukru. Z kolei kukurydza w ciągu 125 dni wegetacji (od zakrycia międzyrzędzi, tj. 8. liścia do połowy października) może wyprodukować 28 t/ha suchej masy – czyli ok. 16 t/ha ziarna.
Przykładowo buraki cukrowe w ciągu 140 dni wegetacji wyprodukują 25 t/ha s.m., czyli ok. 15 t/ha cukru. Z kolei kukurydza w ciągu 125 dni wegetacji (od zakrycia międzyrzędzi, tj. 8. liścia do połowy października) może wyprodukować 28 t/ha suchej masy – czyli ok. 16 t/ha ziarna.
Jak za pomocą agrotechniki kształtować plon kukurydzy?
Celem jest jak najefektywniejsze wykorzystanie tego potencjału na polu. Dlatego trzeba wiedzieć, jakie są elementy struktury plonu kukurydzy i w jaki sposób możemy na nie wpływać za pomocą agrotechniki. Na plon kukurydzy składają się:
- obsada roślin;
- liczba kolb na roślinę;
- liczba rzędów ziarniaków w kolbie;
- liczba ziaren w rzędzie;
- masa tysiąca ziaren.
Zobacz także: Cel: szybkie i równe wschody kukurydzy
Kukurydza może wytworzyć od 14 do 18 rzęd...
