Przędziorek na kukurydzy
Znanym szkodnikiem w uprawach jest przędziorek chmielowiec - Tetranychus urticae. Pajęczak od kilku lat notowany jest także w uprawach kukurydzy m.in. cukrowej, popcorn oraz ozdobnej.
Coraz poważniejszym uszkodzeniom ze strony przędziorka sprzyja upalne i suche lato. Jak podają obserwacje IOR-PIB – najliczniej występuje w południowej i środkowej Polsce, ale także na północy.
Zobacz także: Wielokolbowość kukurydzy – jaki ma wpływ na plon?
Groźny szkodnik kukurydzy i buraka cukrowego
Przędziorek chmielowiec mimo tego, że jest bardzo małych rozmiarów, jest groźnym szkodnikiem kukurydzy. Dodatkowo jego rozmnażaniu sprzyja fakt, że może żerować na różnych gatunkach, w tym również na chwastach.
- W zasiewach kukurydzy jest w stanie zasiedlić do 100% roślin w łanie, ale daje się zaobserwować zróżnicowaną liczebność jego populacji na plantacjach wielkoobszarowych – wyższą w pasach brzeżnych, a niższą w środku łanu, co później ma przełożenie na stopień uszkodzenia liści, które pajęczak najczęściej zasiedla. Największą jego szkodliwość obserwuje się w pasach brzeżnych zasiewu na głębokość kilku bądź kilkunastu metrów. W takich pasach jego żerowanie może doprowadzić do całkowitego zasychania roślin. Podobny objaw żerowania pajęczaka jest obserwowany choćby w zasiewach buraka cukrowego – podaje Platforma Sygnalizacji Agrofagów.
Objawy żerowania przędziorka chmielowca
Jeżeli chcemy w odpowiednim momencie wykryć żerowanie przędziorka chmielowca, powinniśmy systematycznie monitorować pole od wiosny do jesieni. Jeżeli przędziorek jest, to blaszka liściowa przebarwia się i zmienia kolor ku górze rośliny.
Konieczne jest także odwrócenie liści i sprawdzenie, czy nie ma delikatnej i niekiedy trudno zauważalnej pajęczyny.
Czym pryskać na przędziorka?
W tej chwili zarejestrowany przeciwko przędziorkowi chmielowcowi jest jeden środek ochrony roślin – biopreparat oparty na grzybie Beauveria bassiana (szczep ATCC 74040), dopuszczony jedynie do kukurydzy cukrowej.
Warto zainwestować w profilaktykę:
- stosowanie płodozmianu,
- izolacja przestrzenna od roślin żywicielskich,
- zbilansowane nawożenie,
- ograniczanie chwastów,
- dokładne rozdrabnianie resztek pożniwnych.
Bernat Patrycja
Źródło i foto: Platforma Sygnalizacji Agrofagów
