Makuch rzepakowy „oskarża się” najczęściej o nadmierną podatność białka ogólnego na rozkład w żwaczu, a także o obecność tłuszczu, który miałby być szkodliwy dla krowy. Jak jest naprawdę? – czytaj w najnowszym artykule prof. Zygmunta M. Kowalskiego.
Wielkie zainteresowanie żywieniem krów dawkami bez pasz pochodzących z przetwórstwa roślin genetycznie modyfikowanych („mleko bez GMO”) nieco nam już spowszedniało. I czy nam się to podoba, czy nie, czy uważamy to za modę, czy nie, czy jest to poważne, czy śmieszne… dzisiaj znacząca część podmiotów skupujących mleko oraz współpracujących z nimi hodowców produkuje w naszym kraju mleko i przetwory mleczne bez GMO. Biorąc pod uwagę tendencje obserwowane w krajach, do których wysyłamy nasze produkty mleczarskie, lub których sieci sklepów funkcjonują w naszym kraju, nie ma co liczyć na powrót do przeszłości. Wręcz odwrotnie, należy liczyć się ze zwiększeniem się liczby podmiotów, które moda na mleko bez GMO obejmie w najbliższej przyszłości.
Tymczasem, wiele hodowców nadal z pewną rezerwą podchodzi do stosowania w żywieniu krów pasz rzepakowych jako zamienników PŚS. W postawach „przeciw” wyciąga się nieprawdziwe argumenty, które miałyby świadczyć nie tylko o słabszej przydatności żywieniowej pasz rzepakowych w stosunku do PŚS, ale także o szkodliwym działaniu tych pasz na zdrowie i rozród krów.
Jak jest naprawdę? Czy wysoka zawartość tłuszczu w makuchu rzepakowych, czy poziom rozkładu białka w żwaczu poekstrakcyjnej śruty rzepakowej daje podstawy do negowania stosowania tych pasz w żywieniu wydajnych krów mlecznych? – czytaj w najnowszym artykule prof. Zygmunta M. Kowalskiego z UR w Krakowie w „top bydło”.
Opr. mj, fot. Jajor
