2 miliardy ludzi zależnych od importowanej żywności

Zdolność Ziemi do wykarmienia rosnącej populacji jest ograniczona – a także nierównomiernie rozłożona.

Wzrost powierzchni gruntów uprawnych i stosowanie bardziej wydajnych technologii produkcyjnych częściowo tłumią problem, ale w wielu miejscach na świecie rozwiązuje się go poprzez zwiększenie importu żywności.

Po raz pierwszy badacze Uniwersytetu Aalto w Finlandii mogli wykazać powiązanie między niedoborem zasobów, wzrostem populacji i importem żywności, w badaniu opublikowanym w „Earth’s Future” („Przyszłość Ziemi”).

– Pomimo, że od dawna jest to temat światowych dyskusji, wcześniejsze badania nie były w stanie potwierdzić wyraźnego związku między niedoborem zasobów a importem żywności –  wyjaśnia dr Miina Porkka, kierownik badań. – Przeprowadziliśmy globalną analizę, koncentrującą się na regionach, w których dostępność wody ogranicza produkcję i badaliśmy je od 1961 r. do 2009 r., oceniając stopień, w jakim wzrost liczby ludności wpłynął na zwiększanie importu żywności – dodaje.

Praca naukowców łączyła modelowe dane ze statystykami FAO (Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa), a także wzięła pod uwagę wzrost wydajności produkcji wynikający z rozwoju technologicznego.

Kupujemy, gdy brakuje

Analiza wykazała dość oczywisty fakt, że ​​w 75% regionów, ubogich we własne zasoby, import żywności zaczął rosnąć, ponieważ produkcja na tym terenie stała się niewystarczająca.

Nawet mniej bogate regiony polegały na strategii importowej - ale nie zawsze z powodzeniem. Według badań, bezpieczeństwo żywności około 1,4 miliarda osób zależy od importu, a dodatkowe 460 milionów ludzi mieszka na obszarach, w których nawet większy import nie wystarcza, aby zrekompensować brak produktów lokalnych.

Co z produkcją lokalną?

Dużym problemem, jak mówi współautor publikacji, dr Joseph Guillaume, jest fakt, że ludzie mogą nawet nie zdawać sobie sprawy, że wybrali zależność od importu nad dalsze inwestycje w produkcję lokalną lub ograniczenie popytu.

– Wydaje się oczywiste, żeby szukać gdzie indziej, gdy produkcja lokalna nie jest wystarczająca, a nasza analiza jasno pokazuje, ze tak właśnie się dzieje. Być może jest to właściwy wybór, ale nie należy uważać go za pewnik – mówi Guilaume.

Międzynarodowy system wymiany żywności jest wrażliwy, a szoki cenowe i produkcyjne mogą rozprzestrzeniać się szeroko i osłabiać bezpieczeństwo żywnościowe, zwłaszcza w krajach biedniejszych, zależnych od importu.

W rezultacie pewniejszą, realną alternatywą mogą być inwestycje i rozwój lokalnej produkcji.
Szczególnie w Afryce Subsaharyjskiej i w Indiach pojawiają się szanse na stałą poprawę produkcji poprzez, na przykład, bardziej efektywne wykorzystanie składników odżywczych i ulepszenie systemów nawadniania.

Miina Porkka podkreśla, że ​​rozwiązanie tego problemu wymaga więcej, niż tylko zwiększenia produkcji żywności.

– Utrzymanie popytu na żywność w ryzach jest kluczowym elementem. Kontrolowanie wzrostu liczby ludności odgrywa zasadniczą rolę w tej pracy, ale ważne byłoby również wzmocnienie łańcuchów produkcji poprzez ograniczenie marnotrawstwa żywności i spożycia mięsa. Skoro jedna czwarta jedzenia na świecie jest marnowana, ten sposób miałby naprawdę istotne działanie na globalnym poziomie – tłumaczy Porkka.   al

Źródło: the pig site

Fot. A. Galus