Aby zapewnić nowo narodzonym prosiętom dobry start, należy zadbać o ich matkę w całym cyklu reprodukcyjnym, tak aby nowo narodzony miot był liczny, wyrównany, żywotny, o odpowiedniej masie urodzeniowej (średnio 1,35–1,6 kg/prosię). Mleczność loch jest najważniejszym czynnikiem wpływającym na przeżywalność, zdrowie i kondycję prosiąt w pierwszych tygodniach życia. Z drugiej strony duże i silne prosięta zapewnią odpowiedni masaż gruczołu mlekowego, co stymuluje lochę do produkcji większej ilości mleka.
Kondycja lochy
Zarówno w niskiej, jak i wysokiej ciąży poziom paszy powinien być regulowany, tak by utrzymać prawidłową kondycję loch. Niedożywienie czy zatuczenie będzie negatywnie wpływać na laktację. Locha niedożywiona ma zakłóconą pracę układu hormonalnego, co negatywnie wpływa na przebieg porodu. Zaburzony jest także rozwój i wzrost gruczołów mlekowych (mammogenezy), rozpoczęcie laktacji (laktogenezy) oraz utrzymanie laktacji (laktopoezy). Obniżone parametry siary i mleka nie sprzyjają prawidłowemu rozwojowi prosiąt. Chuda locha jest bardziej narażona na wcześniejsze odsadzenie prosiąt, jeśli jej dieta nie zaspokaja potrzeb laktacyjnych, ponieważ nie ma zapasów tłuszczu.
Natomiast u loch zatuczonych możemy spodziewać się długich i ciężkich porodów oraz rodzenia się zróżnicowanych i mało żywotnych prosiąt. Tłuszcz zgromadzony przez organizm lochy w niskiej ciąży jest fizjologicznym antagonistą jej apetytu w laktacji (pow. 25 mm w punkcie P2), dlatego takie lochy pobierają mniej paszy w okresie karmienia prosiąt.
Zaburzenia laktacji
Okres okołoporodowy jest najtrudniejszym etapem produkcji, a konsekwencje błędów popełnionych w tym czasie mogą prowadzić do obniżenia produkcji mleka lub przerwania laktacji. Personel porodówki powinien być przeszkolony, aby jak najszybciej wprowadzać odpowiednie procedury zapobiegawcze lub wezwać lekarza weterynarii, gdy tego wymaga sytuacja. Sam poród u większości loch na ogół przebiega bezproblemowo, jednak w trakcie porodu dochodzi do otwarcia układu rozrodczego, może to spowodować wniknięcie bakterii ze środowiska, szczególnie wtedy, gdy higiena kojca porodowego jest niewystarczająca.
Rodzenie się martwych lub zmumifikowanych prosiąt może skutkować procesami zapalnymi układu rozrodczego i pogorszeniem stanu zdrowia lochy. Pierwsze objawy zaburzeń laktacji możemy obserwować już na pierwszy dzień po porodzie i są związane z wystąpieniem bezmleczności poporodowej (MMA). Innym czynnikiem mogącym wpłynąć na zaburzenie laktacji w późniejszym jej okresie (6.–7. dzień po porodzie) są obstrukcje okołoporodowe, co związane jest z jakością paszy i sposobem żywienia przed i po porodzie. Szczególne znaczenie ma dokładna obserwacja koryt i regulacja paszy w zależności od stopnia wyjadania.
