O wsparcie przyznane przez Radę Ministrów na początku września mogą się starać tylko Ci rolnicy, u których komisje klęskowe uznały straty w całej produkcji w gospodarstwie na poziomie wyższym niż 30%. A to nie jest takie proste, bo nawet jeżeli straty w uprawach są duże, to chlewniach i oborach nadal są zwierzęta, które w generalnym rozrachunku niwelują straty. To absurd i paradoks ministerialnego rozporządzenia, na którym bazują gminne komisje szacujące straty. I tak, z jednej strony jest raport IUNG, który suszy w danym gatunku roślin uprawnych nie widzi, a nawet jeżeli już ją dostrzeże, to układ produkcji mieszanej (roślinno-zwierzęcej) w gospodarstwie eliminuje rolnika z przyznania pomocy, która – powiedzmy wprost – jest zwykłą zapomogą. Istotne jest również to, że protokół komisji z szacowania strat musi być zatwierdzony przez wojewodę, Dopiero wówczas rolnik może starać się o pomoc z ARiMR. Maksymalna wysokość tej pomocy wynosi 800 zł/ha owocujących drzew i krzewów owocowych, 400zł/ha pozostałych upraw rolnych. Te kwoty będą pomniejszone o 50%, w przypadku gdy co najmniej 50% powierzchni upraw nie było ubezpieczonych. Oprócz tego rolnik, u którego komisja stwierdziła straty przekraczające 30%, może się starać o:
- dopłaty do oprocentowania kredytów preferencyjnych przeznaczonych na wznowienie produkcji;
- odroczenie terminu płatności bieżących składek KRUS i rozłożenie ich na dogodne raty;
- odroczenie terminu płatności i rozłożenie na raty z tytułu umów sprzedaży i dzierżawy nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz udzielenie ulg w czynszu;
- możliwość stosowania przez wójtów, burmistrzów lub prezydentów miast ulg w podatku rolnym.
Ile zatem z tych 450 milionów przyznanych przez rząd na pomoc polskim rolnikom rzeczywiście do nich trafi? Tego nie wiadomo. Wiemy natomiast, że Państwo polskie po raz kolejny nie zdało egzaminu w obliczu klęski, która wprawdzie na razie dotknęła tylko rolników, ale już wkrótce jej skutki odczuje całe społeczeństwo. bcz
