Wiosną największe zagrożenie dla rzepaku ozimego stanowią chowacze łodygowe, głównie brukwiaczek i czterozębny, a krótko po nich słodyszek rzepakowy. Z kolei okres kwitnienia i zawiązywania łuszczyn to czas pojawienia się szkodników łuszczynowych – chowacza podobnika i pryszczarka kapustnika. Grupa ta może powodować znaczne straty plonu, zarówno ilościowe, jak i jakościowe. Zwykle są też one potęgowane przez sprawców chorób wnikających przez uszkodzone tkanki roślin.
Zagrożenie ze strony szkodników rzepaku w poszczególnych latach i rejonach kraju jest zmienne. Zależy w głównej mierze od przebiegu warunków pogodowych w całym sezonie uprawy oraz lokalnej presji każdego z tych gatunków.
Chowacze łodygowe - termin pierwszego pojawienia się chrząszczy
Chowacze łodygowe w sprzyjających warunkach mogą pojawiać się na chwilę nawet już w styczniu, co wydarzyło się już w tym roku, po rekordowych jak na ten miesiąc temperaturach. Te ważne gospodarczo szkodniki mogą być przyczyną spadku plonu nawet powyżej 30%. Zimują jako chrząszcze w ściółce lub wierzchniej warstwie gleby, zwykle na plantacjach, na których wcześniej uprawiano rzepak lub w ich pobl...
