Dla szkodników chyba jest za zimno, ale…

W poprzednim sezonie mieliśmy w niektórych regionach kraju prawdziwą plagę szkodników, w tym – ku zaskoczeniu wielu producentów rzepaku – także mszyc. Najczęściej występowała mszyca brzoskwiniowa i mszyca kapuściana.  Szkodliwość mszyc (niezależnie od gatunku) polega nie tylko na tym, że dosłownie potrafią wyssać soki z roślin i doprowadzić do ich zamierania, ale przenoszą także wiele chorób wirusowych, m.in. wirus żółtaczki rzepy (TuYV) niebezpieczny dla rzepaku, czy znany wielu rolnikom uprawiającym zboża, a w szczególności jęczmień, wirus żółtej karłowatości jęczmienia (BYDV).

Tak naprawdę, plantacje rzepaku pod kątem porażenia przez szkodniki trzeba zacząć już w momencie pojawienia się pierwszej pary liści właściwych – czyli teraz jest na to jak najlepszy moment. Najlepiej wykorzystać do tego żółte naczynia. Przy okazji monitorować będziemy wystąpienie innych szkodników jesiennych rzepaku, jak choćby pchełki ziemne, chowacz galasówek, pchełka rzepakowa, gnatarz rzepakowiec, miniarka kapuścianka i śmietka kapuściana, a w ostatnich latach także tantniś krzyżowiaczek i rolnice. Próg ekonomicznej szkodliwości dla mszycy kapuścianej to zaobserwowanie na brzegu plantacji 2 kolonii na 1 m².

Do zwalczania mszyc jesienią w rzepaku zarejestrowane są m.in. insektycydy należące do pyretroidów zawierające deltametrynę, jak np. Agria-Deltametryna 2,5 EC, Decis 2,5 EC, Decis Mega 50 EW, Delta 50 EW, Khoisan 25 EC, czy będący mieszaniną chloropiryfosu (fosforoorganiczne) i beta-cyflutryny Pyrinex Supreme 262 ZW. Niedawno rejestrację do zwalczania mszyc jesienią w rzepaku uzyskał preparat Inazuma 30 WG, zawierający kombinację działającego układowo acetampirydu, należącego do neonikotynoidów oraz lambda-cyhalotrynę (pyretroid).