Jesienna dokładka azotu

W ostatnich latach obserwuje się, że w ciągu długiej jesieni rzepak cierpi z powodu braku azotu, zwłaszcza w przypadku wcześniej wysianych plantacji. Może też nastąpić wybujały jego rozwój, co powoduje nadmierne wyczerpanie składników pokarmowych z gleby. Zjawisko to wystąpiło m.in. w ubiegłym sezonie, kiedy wysokość roślin przekraczała 30 cm. Składników pobranych w nadmiarze jesienią zabraknie więc roślinom podczas wiosennego ruszenia wegetacji, zwłaszcza gdy temperatura lub nadmierne uwilgotnienie pola nie pozwolą na wczesne podanie siarki oraz azotu. Zatem racjonalne nawożenie uprawy azotem jesienią jest ważne dla jej optymalnego rozwoju, przezimowania i wiosennego wznowienia wegetacji.

Ostrożnie z azotem
Jesienią należy unikać zbyt wysokich dawek azotu, ponieważ w warunkach dostępu wilgoci i ciepłej tej pory roku może dojść do wybujałego wzrostu roślin. Również wczesny siew rzepaku, zwłaszcza odmian o dynamicznym początkowym tempie wzrostu (większość form mieszańcowych) i stanowiska nawożone obornikiem lub gnojowicą wymagają ostrożnego nawożenie azotem.
Jednak trzeba pamiętać, że dobrze rozwinięty rzepak, z silną rozetą, może jesienią pobrać z hektara ponad 100 kg azotu (tab. 1.). Jeśli od tej wartości odejmie się zawartość w glebie N_min w ilości ok. 40–50 kg/ha, oznacza to, że roślinom należy jesienią dostarczyć 50–60 kg/ha N. Jego podanie powinno nastąpić do końca września, zależnie od sytuacji na polu i kondycji fizjologicznej roślin.
Wcześniejsze symptomy niedoboru składnika w postaci słabo wybarwionych liści i powolnego rozwoju roślin przy korzystnym układzie pogody wymagają nawożenia azotowego między pierwszą a drugą dekadą września. Do tego czasu możliwe jest zastosowanie szybko działającej formy azotanowej, później zaleca się formę amidową…

Cały artykułu znajdziesz w nowym wydaniu miesięcznika „top agrar Polska” 9/2020. Polecam jego treść nie tylko plantatorom rzepaku.
[bie]