Optymalnym, uzasadnionym ekonomicznie, obejmującym szeroki zakres patogenów terminem ochrony jest najczęściej pełnia kwitnienia (opadanie pierwszych płatków kwiatowych – BBCH 65–67). Są jednak pewne odstępstwa od tej reguły. Większe ryzyko pojawienia się sprawców chorób, zwłaszcza zgnilizny twardzikowej istnieje w rejonach o glebach zwięzłych, dużych opadach deszczu, przy częstej uprawie rzepaku na tym samym stanowisku i występowaniu tego patogenu w latach poprzednich.
Niekiedy stosuje się więc na takich obszarach dwa zabiegi, pierwszy np. w fazie żółtego pąka, drugi później, w pełni lub pod koniec kwitnienia. Ma to zastosowanie szczególnie na odmianach wrażliwych na porażenie przez zgniliznę twardzikową. mwal
