Od 2014 r. obowiązuje w UE dyrektywa dotycząca integrowanej ochrony roślin uprawnych. Między innymi z tego powodu potrzebna jest hodowla odmian rzepaku odpornych i tolerancyjnych na organizmy szkodliwe. Hodowla odpornościowa stanowi też ekologiczny sposób zmniejszania strat plonu powodowanych przez chorobotwórcze patogeny. Prace w tym zakresie ukierunkowane są przede wszystkim na suchą zgniliznę kapustnych, kiłę kapusty, a ostatnio także wirusa żółtaczki rzepy. W przypadku innych ważnych chorób rzepaku, tj. zgnilizny twardzikowej, werticiliozy, czy czerni krzyżowych trwają poszukiwania nowych źródeł odporności na te patogeny.
Więcej nt. postępu hodowlanego w rzepaku ozimym przeczytasz w „top agrar Polska”, w wydaniu 08/2017, od str. 108.
(bie)
