Wyjątkowo ciepła i słoneczna pogoda we wrześniu i w październiku bardzo sprzyja rozwojowi rzepaku, ale także sprawia konieczność wykonania powtórnego zabiegu regulacji pokroju roślin.
Jeśli występuje presja suchej zgnilizny kapustnych należy zastosować preparat – fungicyd zawierający s.cz. wpływającą także na pokrój roślin. Środki zarejestrowane do zwalczania suchej zgnilizny zawierają najczęściej tebukonazol, ale są też inne triazole, jak np. protiokonazol, difenokonazol, metkonazol. Na rynku do stosowania jesienią dostępne są także preparaty zawierające mieszaniny triazoli czy też mieszaninę triazola i chlorku mepikwatu (s.cz. z grupy piperydyn, ta s.cz. jest także zarejestrowana od tego roku do stosowania solo jesienią). Do dyspozycji jest także substancja o działaniu grzybobójczym – tiofanat metylowy z grupy chemicznej benzimidazoli, która nie wykazuje działania regulującego pokrój roślin.
Jeśli natomiast nie ma presji suchej zgnilizny do jesiennej regulacji pokroju rzepaku zarejestrowana jest także np. s.cz. chlorek chloromekwatu (CCC). W terminie jesiennym do stosowania w rzepaku dostępne są preparaty zawierające 750 g/l tej s.cz. – zalecana dawka preparatu wynosi 0,5–0,75 l/ha.
Warto pamiętać, że środki zawierające s.cz. z grupy triazoli są w pełni skuteczne, gdy temperatura jest wyższa od 12°C, i że procesy fizjologiczne w roślinie są spowolnione, gdy temperatura gleby i powietrza wynosi np. 6°C. Gdy temperatura obniża się do tej wielkości, pobieranie jest minimalne, co oznacza istotne ograniczenie działania substancji na grzyby i brak efektu regulacji pokroju.
Zbyt późna aplikacja środka w celu regulacji pokroju też mija się z celem, ponieważ roślina nie zdąży zareagować na substancję czynną wpływającą na jej pokrój. Jeśli chcemy, aby stożek wzrostu nie był wyniesiony przed zimą ponad powierzchnię gleby, środek trzeba zastosować możliwie wcześnie, a nie zwlekać z nadzieją, że zadziała w późniejszej fazie.
