Najbardziej podatne na infekcję są te gatunki, które w okresie masowego wysypywania zarodników workowych (najczęściej od początku do połowy maja) są w fazach najbardziej podatnych. Należy do nich oczywiście rzepak, szczególnie ozimy, ale także słonecznik i łubin. Z roślin ogrodniczych porażane są kapusta, fasolka, szczególnie szparagowa, ogórki, pomidory oraz rośliny ozdobne, w tym malwa. Z nowych gatunków uprawnych bardzo podatny jest ślazowiec pensylwański (Sida hermaphrodita), na którym objawy mają wręcz piorunujący przebieg.
O tej porze roku można w wielu miejscach znaleźć zaschnięte dzikie i ozdobne rośliny porażone przez sprawcę zgnilizny twardzikowej. Warto też pamiętać, że rośliny te są źródłem choroby dla upraw, w tym dla rzepaku. Sprawca pomiędzy sezonami przenosi się w postaci sklerocjów (przetrwalników) - twardych, ciemnych zbitek grzybni zalegających w glebie. Tworzą się one wewnątrz lub na powierzchni łodyg pokrytych biała pleśnią. Im łodyga grubsza (np. u słonecznika, ślazowca, malwy) tym w środku więcej sklerocjów i potencjał na przyszły rok większy.
Warto teraz, gdy będzie więcej czasu, zadbać o zmniejszenie potencjału choroby. W tym celu trzeba wycinać suche porażone pędy i palić je (nie wypalać traw, ale tylko porażone rośliny). Istnieje też metoda biologiczna walki ze sprawcą choroby. Wyizolowany z gleby grzyb Coniothyrium minitans powoduje niszczenie zalegających w podłożu przetrwalników grzybów Sclerotinia . Dostępny jest jako preparat handlowy w jednym środku – Constans WG. tcz
