Miedź ma bezpośredni udział w brodawkowaniu. Spowolnienie tego procesu zachodzi w przypadku, kiedy w glebie znajduje się nadmierna ilość jonów Ca2+. Pierwiastek ten w tej postaci jest toksyczny dla różnych gatunków bakterii. W zależności od liczby jonów miedziowych brodawkowanie ulega spowolnieniu lub rzadziej nawet całkowitemu zahamowaniu.
Z drugiej strony rośliny strączkowe potrzebują miedzi, aby proces brodawkowania przebiegał sprawnie. Pierwiastek ten stymuluje produkcję aminokwasów w brodawkach, które potem są wbudowywane w białka. Miedź zatem powinna znajdować się w roślinach, które pobiorą ją z gleby lub z nawozów nalistnych. Dlatego też planując nawożenie roślin strączkowych mikroelementami lepiej podawać je właśnie drogą nalistną (chelat), a nie doglebową (w przypadku miedzi można zastosować przedsiewnie np. siarczan miedzi). Dokarmianie nalistne najlepiej przeprowadzać w fazie 4–6 liści rośliny strączkowej.
jd, fot. Daleszyński
