Systematyczne pojawianie się suszy w maju i czerwcu wskazuje na rosnące trudności w produkcji roślinnej, gdyż w wielu częściach kraju, zwłaszcza na glebach lekkich, rośliny cierpią z powodu głębokiego deficytu wody. Zatem uprawa ozimych strączkowych jest jak najbardziej uzasadniona. Ozime strączkowe kończą jesienią swój wzrost w korzystnych warunkach wilgotnościowych, przy minimalnym parowaniu i transpiracji. Są też gotowe do wegetacji z chwilą wzrostu temperatury wczesną wiosną, co dodatkowo ogranicza rozwój chwastów. W badaniach prowadzonych na Uniwersytecie Technologiczno-Przyrodniczym w Bydgoszczy nad ozimą odmianą grochu siewnego Assas i łubinu białego Orus stosowano różne sposoby zabezpieczenia roślin przed ujemnymi czynnikami zimowym. Więcej na ten temat przeczytasz w wydaniu listopadowym „top agrar Polska”od str. 90.
bie
