W myśl art. 1 ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. DzU z 2013 r., poz. 1381 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.
Decydujące znaczenie przy ustalaniu podatku, jakim dany grunt zostanie obciążony jest ewidencja gruntów. Zapisy w niej zawarte są dla organu samorządu terytorialnego wiążące. Zgodnie z przepisami § 68 ust. 1 rozporządzenia ministra rozwoju regionalnego i budownictwa z 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (DzU z 2001 r., nr 38, poz. 454 ze zm.) użytki rolne są oznaczone następującymi symbolami:
a) grunty orne − R,
b) sady − S,
c) łąki trwałe − Ł,
d) pastwiska trwałe − Ps,
e) grunty rolne zabudowane − Br,
f) grunty pod stawami − Wsr,
g) grunty pod rowami − W,
h) grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych – Lzr.
Nieużytki oznaczone są symbolem N.
Jeśli zatem w ewidencji gruntów droga oznaczona jest jednym z powyższych symboli, winna być opodatkowana podatkiem rolnym. W przeciwnym przypadku gmina winna wydać decyzję ustalającą wysokość podatku od nieruchomości.
