Odpowiedź: Zgodnie z przepisami ustawy z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (DzU z 2006 r., nr 139 poz. 993 z późn. zm.), osoba posiadająca obywatelstwo polskie i przebywająca stale na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązana zameldować się w miejscu pobytu stałego lub czasowego. Stałym pobytem jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Pobyt czasowy natomiast, to przebywanie bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego w innej miejscowości pod oznaczonym adresem lub w tej samej miejscowości, lecz pod innym adresem.
Obowiązkowi meldunkowemu podlega zarówno zameldowanie na pobyt stały bądź czasowy, jak i wymeldowanie. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy osoba, która opuszcza miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące, jest obowiązana wymeldować się w organie gminy, właściwym ze względu na dotychczasowe miejsce jej pobytu, najpóźniej w dniu opuszczenia tego miejsca. Ustawa przewiduje możliwość wszczęcia z urzędu lub na wniosek strony (np. właściciela nieruchomości) postępowania w sprawie wymeldowania.
W postępowaniu tym organ musi ustalić, czy zameldowany faktycznie opuścił miejsca dotychczasowego pobytu. Chodzi tu o sytuację, w której osoba fizyczna z własnej woli nie przebywa już w miejscu, w którym miała zorganizowane centrum życiowe. Gdy takie ustalenia zostaną poczynione organ wydaje decyzję o wymeldowaniu danej osoby z pobytu stałego lub czasowego.
Reasumując, właściciel nieruchomości winien wystąpić do burmistrza (wójta lub prezydenta) z wnioskiem o wymeldowanie danej osoby z pobytu stałego. We wniosku opisać należy stan faktyczny oraz wskazać aktualny adres osoby, której wymeldowanie ma dotyczyć.
