Na użytki zielone przeznaczone na krótkotrwałe użytkowanie wykorzystać życicę mieszańcową, ale także życicę wielokwiatową lub życicę wielokwiatową westerwoldzką. Życica wielokwiatowa często określana jako rajgras włoski, życica wielokwiatowa westerwoldzka nazywana jest rajgrasem holenderskim, a życica mieszańcowa – rajgrasem oldenburskim.
Odróżnia je trwałość. Trwałość typowej życicy wielokwiatowej nie przekracza 2 lat. Życica westerwoldzka jest jednoroczna. Natomiast życica mieszańcowa jest trwalsza, gdyż utrzymuje się do 3–4 lat. Z tego względu są one wykorzystywane głównie do zakładania użytków zielonych na gruntach ornych.
Życice te są składnikiem prostych 2–3-gatunkowych mieszanek traw i motylkowatych. Mogą być również uprawiane w siewie czystym w oparciu na jednym gatunku lub mieszaninie odmian hodowlanych. Ze względu na dość szybkie tempo wzrostu wykorzystuje się je także do podsiewu. Szczególnie pożądane w uprawie są odmiany tetraploidalne (4n), ponieważ lepiej plonują i mają bogatsze ulistnienie.
Życice najsmaczniejsze
Wszystkie gatunki wymienionych życic charakteryzują się bardzo wysoką zawartością cukrów, dochodzącą do 30% suchej masy. Gromadzą także dużo białka, co daje bardzo korzystny z żywieniowego punktu widzenia stosunek białka do cukrów 1:1.
Wyróżniają się także wysoką strawnością suchej masy. Zaletą tych traw jest mały dobowy spadek strawności, poniżej 0,4%. Świadczy to o wolnym tempie odkładania się lignin w runi. Odznaczają się korzystnym składem mineralnym i dobrą smakowitością.
Mieszańcowa – na krótkie i średnie dystanse
Wśród wielu traw wykorzystywanych na użytki zielone coraz większego znaczenia nabiera mieszaniec międzygatunkowy – życica mieszańcowa (rajgras oldenburski). Jego cechy morfologiczne i użytkowe są bardzo zbliżone do gatunków rodzicielskich, tj. życicy trwałej i wielokwiatowej. Łączy walory życicy wielokwiatowej, przede wszystkim bardzo dobrą wartość pokarmową z wydłużoną trwałością życicy trwałej (jest mniej podatna na wymarzanie od życicy wielokwiatowej). Jej odmiany zalecane są do uprawy w płodozmianie polowym do dwu- lub trzyletniego użytkowania. Przydatna jest także na użytki przemienne do produkcji sianokiszonki czy też z przeznaczeniem na siano.
Wymagania życicy mieszańcowej
Wymagania glebowe: Odmiany życicy mieszańcowej wymagają gleb żyznych, o uregulowanych stosunkach wodnych, zaliczanych do kompleksu żytniego dobrego lub pszennego dobrego i o pH 6–6,5.
Przedplon: Przy siewie późnoletnim – strączkowe, rzepak ozimy, wczesne ziemniaki, przy siewie na wiosnę stanowisko jak pod jęczmień jary lub pszenicę jarą.
Siew: Na zielonkę (od końca kwietnia do połowy września), 30–40 kg/ha, rozstaw rzędów: 12,5 cm, głębokość siewu: 1–2 cm. Na nasiona (od 25 sierpnia do 15 września), rozstaw rzędów: 12,5 cm, głębokość siewu: 1,5 cm.
mwal
Fot. agrarfoto
