Przy ustalaniu wysokości dawki azotu powinniśmy najpierw wziąć pod uwagę wysokość oczekiwanych plonów, a następnie zasobność gleby w ten składnik. Pamiętajmy, że innego podejścia do nawożenia wymagają łąki położone na glebach organicznych, a innego użytki położone na glebach mineralnych.
Na glebach torfowych, ze względu na dużą ich zasobność w azot, nawożenie tym składnikiem można ograniczyć nawet do 10–20 kg/ha N (przy zasobności 20–40 N-NO3 mg/dm3 gleby). Natomiast łąki położone na glebach mineralnych powinny być nawożone wyższymi dawkami tego składnika – tj. 60–70 kg/ha N.
Wysokość nawożenia azotem powinna wynikać także z całościowej dawki azotu. Dawkę azotu powyżej 100 kg/ha warto podzielić na dwie części: 2/3 na starcie wegetacji wiosną i 1/3 po pierwszym pokosie. Na łąkach trzykośnych nawożenie azotem może wynosić 160–180 kg/ha N. Stosuje się wtedy podział na 3 dawki: wiosną po ruszeniu wegetacji 50%, po zbiorze pierwszego odrostu 30% i po zbiorze drugiego pokosu dalsze 20% całorocznej dawki. Przykładowo jeśli planujemy roczną dawkę azotu w ilości 150 kg/ha, pierwsza na starcie wegetacji powinna wynieść ok. 75 kg/ha, druga ok. 45 kg/ha, a trzecia 30 kg/ha.
Najbardziej efektywne po 1. pokosie są szybko działające nawozy saletrzane, zawierające azot w postaci azotanowej, np. saletra amonowa. Ta forma azotu jest łatwo i szybko pobierana przez trawy, co zapewnia szybki odrost runi. Na łąkach można także stosować gnojowicę. Jej dawka po pierwszym pokosie powinna wynosić ok. 20–25 m3/ha, czyli ok. 60–75 kg/ha N.
