Najważniejszymi obszarami działania siarki są:
Wapń również jest pierwiastkiem (składnikiem odżywczym), który odgrywa kluczową rolę w produkcji sadowniczej i warzywniczej. Jest składnikiem mineralnym niezbędnym dla realizacji wielu funkcji życiowych rośliny, w tym:
- WZROSTU KORZENI; tylko młode korzenie są zdolne do pobierania wody i azotu azotanowego;
- KONTROLI POBIERANIA POTASU; składnik ten stymuluje wzrost pędów, a tym samym ogranicza odżywienie owoców wapniem;
- KONTROLI STATUSU HORMONALNEGO ROŚLINY (AUKSYNY); wapń warunkuje przepływ auksyn w roślinie;
- INTEGRALNOŚCI TKANEK; jako naturalne „lepiszcze” komórek, zmniejsza presję chorób;
- STRUKTURY, JĘDRNOŚCI; wpływa na długość przechowywania owoców.
Wapń wszechstronnie wpływa na wiele procesów fizjologicznych, ponieważ pełni rolę mediatora odpowiedzi rośliny na czynniki stresowe. Jako składnik blaszki środkowej w znaczący sposób wpływa na usztywnienie ścian komórkowych i tym samym przyczynia się do wzmocnienia mechanicznej bariery ograniczającej wnikanie do roślin niektórych patogenów. Bakterie i grzyby produkują enzymy, których rola polega na rozpuszczaniu blaszki środkowej komórki roślin. Wapń w blaszce środkowej tworzy silne połączenie z pektynami i jego wysoka zawartość w znaczący sposób osłabia niepożądaną aktywność wspomnianych enzymów. Mocna ściana komórkowa to wysoka jędrność owoców, warzyw, mniejsze straty w transporcie czy lepszy wygląd na półce sklepowej, a także wysoka trwałość przechowalnicza.
Ponadto, rośliny są bardziej odporne na choroby (zgnilizny) czy różnego rodzaju oparzeliny. Wapń wpływa na jakość owoców i warzyw, a co za tym idzie, decyduje o konkurencyjności rynkowej. Owoce i warzywa, które zawierają mało wapnia szybko tracą turgor i jędrność, co powoduje, że szybko więdną. Brak wapnia u roślin, które są przeznaczone do przechowywania, wywołuje szereg chorób przechowalniczych. Przykładowo w uprawie kapusty jego niedobory powodują podczas przechowywania chorobę zwaną „wewnętrznym brunatnieniem liści kapusty głowiastej”. W przypadku owoców brak wapnia powoduje u jabłoni gorzką plamistość podskórną. Rośliny pestkowe natomiast, najwięcej wapnia zawierają w skórce, a najmniej w miękiszu. Niedostateczne zaopatrzenie tych roślin w wapń powoduje silne pękanie skórek, co szczególnie uwidacznia się po opadach poprzedzonych suszą. Takie owoce nie nadają się do dłuższego przechowywania. W przypadku grusz jego niedobory prowadzą do skorkowacenia miąższu i powstawania zielonych plam na skórce owoców.
W przypadku owoców jagodowych, takich jak truskawki, maliny i borówki amerykańskie właściwe wysycenie wapniem powoduje, że skórka owoców jest twardsza, a to sprawia, że również bardziej odporna na choroby grzybowe, zaś owoce takie lepiej i dłużej się przechowują.
Najlepszym połączeniem tych dwóch składników odżywczych: siarki i wapnia, niezbędnych w prawidłowym rozwoju roślin jest dwuwodny siarczan wapnia: nawóz siarkowo – wapniowy AgroSulCa.
Dlaczego warto wybrać ten a nie inny nawóz?
AgroSulCa to źródło łatwo przyswajalnego wapnia Ca2+ - 21 % oraz siarki w formie siarczanowej SO4 2- - 17 %, czyli takiej formie chemicznej, jaka jest pobierana bezpośrednio przez rośliny. Należy on do nawozów wolno działających, który w profilu glebowym nie ulega wymyciu. Jest nawozem sypkim, ale nie pylistym, w swoim składzie ma ok. 5-7 % wody, zaś jego odczyn w wodzie waha się od 7,0 do 7,5 pH. Nawóz ten posiada bardzo niski indeks solny, który wynosi 8,1. Nie zakwasza gleby i stabilizuje jej odczyn oraz poprawia jej ogólne właściwości.
Kiedy stosować?
Na prawidłowe pobieranie wapnia z gleby wpływa przede wszystkim właściwe jego wysycenie w kompleksie sorpcyjnym oraz właściwa wilgotność i temperatura gleby. Aby pobieranie wapnia odbywało się bez przeszkód, jego zawartość w roztworze glebowym musi być wielokrotnie większa od potrzeb metabolicznych rośliny.
Optymalny termin stosowania nawozu w sadach przypada na okres tuż po zbiorze owoców. W ten sposób, zależnie od gatunku i odmiany nawóz można zastosować od wczesnego lata po późną jesień.
W uprawie warzyw wczesnych, czy też o krótkim sezonie wegetacyjnym, optymalny termin zastosowania nawozu przypada pod orkę zimową, od października do grudnia lub wiosną. W tym przypadku nawóz stosuje się na 2-3 tygodnie przed sadzeniem, mieszając na głębokość umieszczenia sadzonek. W grupie warzyw późnych, których wegetacja przypada na okres letnio-jesienny, nawóz można zastosować wiosną, mieszając na głębokość sadzenia.
W stanowiskach ryzyka produkcyjnego, a takie stwarzają gleby kwaśne, dawkę nawozu należy zwiększyć do poziomu wyznaczonego przez 1,5-krotne wymagania względem wapnia. Na glebach kwaśnych, gdzie pH jest mniejsze od 5,5 ujawnia się działanie toksycznego glinu. AgroSulCa posiada bardzo ważną cechę agrochemiczną polegającą na tym, że skutecznie działanie takie eliminuje. W tym procesie wapń dostarczony z nawozem wypiera z roztworu glebowego toksyczny glin, a siarka siarczanowa łączy się z nim, tworząc siarczan glinu. Powstały w tym procesie siarczan glinu pełni w roztworze glebowym rolę koagulanta, więc może pośrednio stymulować procesy łączenia się poszczególnych cząstek glebowych w agregaty, a z tych z kolei powstają gruzełki. Takie zachowanie może tłumaczyć specyficzny dodatni efekt stosowania nawozu siarkowo-wapniowego AgroSulCa.
Wiadomym jest, że przy intensywnej produkcji warzyw stosuje się wysokie dawki nawozów NPK, które mogą zwiększyć zasolenie gleby, co jest szczególnie niebezpieczne dla kiełkujących roślin. AgroSulCa posiada niski indeks solny - 8,1, a to oznacza, że nawet dawki na poziomie kilku ton na hektar nie doprowadzają do zasolenia gleby i można je bezpiecznie stosować.
AgroSulCa wpływa na poprawę struktury gleby i zastoisk wodnych. Podstawowym zabiegiem, usuwającym zastoiska wodne z pola, jest melioracja, a w dalszej kolejności głęboszowanie, a następnie uprawa roślin o silnym systemie korzeniowym, czego najlepszym przykładem są łubiny, a także rzodkiew oleista, czy też gorczyca biała uprawiane w poplonach. Rośliny te do prawidłowego wzrostu korzeni potrzebują dużych ilości łatwo dostępnego wapnia, a taki dostarcza AgroSulCa.
Melioracja fizyczna, czy roślinna (zwana biologiczną) pól z zastoiskami wodnymi jest pierwszym etapem w przywracaniu funkcji gleby, a taką może zapewnić tylko odpowiednia jej struktura. Aplikacja nawozu AgroSulCa w tak zwanych dawkach melioracyjnych, w ilości kilku ton na hektar, na obszarach zastoisk wodnych powoduje zwiększenie dwu- czy nawet 3-krotnie szybkości wsiąkania wody opadowej w glebę, a tym samym poprawę struktury gleby.
Mechanizm ten tłumaczy się w następujący sposób. Zawarty w nawozie wapń rozpuszcza się na kation Ca2+ i jest podstawowym składnikiem spajającym elementarne cząstki gleby ze sobą, tworząc mikro
agregaty mineralno-organiczne, które następnie przy współudziale bakterii ulegają przekształceniu w gruzełki glebowe. Dla odmiany, drugi składnik zawarty w nawozie, czyli siarka rozpuszcza się na anion SO42- i wpływa na aktywność bakterii glebowych. Na glebach ciężkich powoduje to dyspersję gleby (rozluźnienie). Takie zachowanie siarczanu wapnia, a w szczególności zawartych w nim kationów wapnia Ca2+, tłumaczy specyficzny efekt melioracyjny na glebach ciężkich.
https://www.youtube.com/watch?v=ovH5AE16GmA
